Kirkjuritið - 01.04.1965, Blaðsíða 23

KIRKJUIUTIÐ
213
og frjálsir menn, þegar aldir renna.
Skáldið lmígur og margir í moldu
með honum hiia, en þessu trúið.
Sp ámannleg orð skáldsins Iiafa, góðu lieilli, cins og vér vitum
811, orðið að fögrum veruleika í framfara- og framsóknarsögu
islenzku þjóðarinnar liina síðari áratugi.
Vissulega er sigurmáttur hugsjónanna skráður gullnu letri
i sögu þjóðar vorrar. Sama máli gegnir um sögu íslenzkra
h'unilierja í Vesturheimi. Djúpstæð guðstrú þeirra, sem var
þeini ómetanleg orkulind í baráttu þeirra, liugsjónaást þeirra
°g framtíðartrú, lýsa sér með mörgum liætti í varanlegum
avöxtum af stríði þeirra og starfi. Ef moldin á þeim slóð-
tnn, og ég á þar vitanlega við landnámsbvggðir Islendinga
veslan hafs víðsvegar um álfuna, já, ef moldin á þeim slóðum
ntætti mæla, gæti hún frætt oss um marga íslenzka lietjusál,
sem ruddi braut komandi kynslóðum til hlessunar. Þetta var
areiðanlega ofarlega í liuga Guttorms skálds Guttormssonar,
bónda á Víðivöllu m við Islendingafljót í Nýja-lslandi, er
Ininn orti liinn stórfellda lofsöng sinn til landnemanna þar í
•jyggð, „Sandy Bar“:
Heimanfarar fyrri tíða
fluttust hingað til að líða,
sigurlaust að lifa, stríða,
leggja í sölur lieilsufar,
falla, en þrá að því að stefna,
þetta heit að fullu efna:
meginbraut að marki ryðja
merkta út frá Sandy Bar,
braut til sigurs, rakleitt, rélta
ryðja út frá Sandy Bar.
Og þó að braut íslenzku landnemanna í Nýja íslandi væri
byrnum stráð framan af og fram eftir árum, þá endaði hún með
fnfturri 0g varanlegri sigurvinningu þeirra, eins og saga byggð-
armnar sannar með mörgum liætti, og enn svífur þar íslenzkur
andi yfir vötnum. Það var því ekki út í bláinn, að Guttormur