Kirkjuritið - 01.04.1965, Qupperneq 26

Bjarni SigurSsson:
Bíllinn
þinn
Kunningi minn sagði við mig: Meiri ánægju hef ég ekki lifaS
síðan ég varð fulltíða maður en í bílnum mínum. Ég gjörði
hann þannig úr garði, að við lijónin og börnin gætum átt þar
afdrep eins og lítið lieimili, þar sem við sváfum og mötuðumst.
Og marga ferðina fórum við út um landsbyggðina og gistum
jafnvel vikum saman í bílinim, ef ég átti leyfi. —• Þeim er þá
kannski ekki alls varnað þessum þeysandi, símalandi skrjóðnin-
Þú ímyndar þér e. t. v., að þessi ágæti maður liafi sem se
verið að flýja saggafulla kjallaraíbúð eða vindgisinn herskála,
þar sem hann liafi lniið endra nær. En þar skjátlast þér, því að
íbúðin hans er framúrskarandi smekkleg og búin góðuin hús-
búnaði, svo að þar er sannast sagna fjarska vistlegt og notalegt-
Enginn fer í grafgötur um, að þar búa nostursainir húsbændur,
seni þykir vænt um heimili sitt. En fáir einir eiga völ á að búa
í bílnum sínum dægrum saman. Þúsundir heimila um allt land
eiga þess aftur á móti kost að ferðast í eigin bifreið, langt eða
skammt eftir atvikum.
Iðulega hef ég veitt því athygli, livernig hörnin í Reykjavík
híða foreldris síns í bílnum, meðan það hleypur í húð eða skrif-
stofu erinda sinni. Og hvort sem liitt foreldrið bíður h'ka á nieð-
an eða er víðs fjarri, ]iá er jiessi bið ólík öllum öðrum biðuiu: