Kirkjuritið - 01.01.1967, Blaðsíða 21

Gunnar Árnason:
Pistlar
ViShorf
^ ér kirkjunnar menn hljótum engu síður en aðrir að hugsa
'or mál við áramótin. Spyrja hvernig sakir standi með kristn-
111 a í landinu og hvað kalli mest að til lausnar. Kirkjan er
áróðursstofnun, berst fy rir ákveðnum hugsjónum og leitast
'*ð að fá sem flesta, lielzt alla, til að fylgja sér að málum.
Meðlimafjöldi kirkj unnar er einstakur. Þar er ekki hægt að
gera meiri kröfur. Annað mál er það, hvað margir þessara
'l'eðliina eru lifandi greinar á stofninum, hvað þá í blóma.
rnsir telja kirkjusóknina vera öruggt merki þess og segja að
tréð sé í visnun og að falli komið. Þótt kirkjusóknin sé raunar
"'iklu betri en oft er gasprað um væri óneitanlega æskilegt og
eðlilegt að hún væri meiri. Megin þorri fólks, sem sjaldan
Sækir kirkju, telur sig kristið og vill liiklaust lialda uppi kirkj-
unni. Samt verðum vér að horfast í augu við þá staðreynd
að fæstir landsmanna eru brennandi í andanum og kirkjan
"*r sjaldan og í litlum mæli til fjölda manns.
Þess vegna komumst vér engan dag undan þeirri spurningu,
lvað gera ag efja ;y,r]f kristninnar.
Kitt svarið við því er að auka þurfi barna- og unglingastarfið.
ar kefnr orðið gjörhreyting síðustn tvo áratugina. Og er enn
sókn í flestum söfnuðum ef ckki öllum.
T’etta er gott, það sem það nær. En nóg er það ekki. Áliugi
J'Uíílinganna dvínar og þeir verða meira og minna viðskila við
irkjuna, ef foreldrar þeirra og flestir hinna fullorðnu eru af-
8 rptalausir um kristnihald. Þá fer líkt um æskufólkið eins og
tl( í ísingu að vorlagi; það kelur nteira og minna.
Það er grunnhyggnislegur misskilningur og hættulegur leik-