Kirkjuritið - 01.01.1967, Blaðsíða 26

20
KIHKJUIUTIÐ
Ung móSir túlkar Maríumyml eftir „Rafael í allri sinni
dýrð“.
Fegurð og góðvild
þetta tvennt og eitt
livað er umkoiniilausara
í rangsnúnum lieimi
Og þó mest af öllu
og mun lifa allt.
Enn er kvæðið Dögun merkilegt í þessu tilliti, þótt það
verði ekki tilfært hér.
Það er ylur og birta lífstrúar og vonar í þessum ljóðum, sem
vert er að veita atliygli.
Áhrij íslenzku kirkjunnar
1 (svar)grein um Gissur Jarl og Snorra Sturluson, eftir Björn
Þorsteinsson sem birtist í Morgunblaðinu 7. janúar, stendur
eftirfarandi, sem vel má í minnuni liafa:
„Hver dæmir sig með verkum sínum, en alls ekki aðra, og við
íslendingar erum engir menn til þess að lítilsvirða fornbelgar
stofnanir. 1 bókinni um Gissur jarl segir, að drengskapar-
bugsjón beiðindóms liafi fokið út í veður og vind bér á landi
á 13. öld og í staðinn komið svik og prettir. Þetta er vægast
sagt vafasamur fróðleikur. Forfeður okkar bjuggu við rúm-
lega tveggja alda kristni á 13. öld, 5 - 7 kynslóðir böfðu þá
þegar vaxið upp í alkristnu landi og dagar lieiðninnar fyrir
löngu taldir. Kirkju- og kristnisaga okkar íslendinga er uni
margt sérkennileg. „Það er eftirtektarvert, liversu skjótt tekst
að uppræta heiðinn sið, því þótt leitað sé með logandi ljósi, er
vart mögulegt að finna nokkra verulega lieiðna leif í beimild-
um vorum frá kristna tímanum og má ekki ætla, að þær bafi
verið svo breinsaðar af öllu þess báttar af einbverjum ásetn-
ingi; það tókst jafnvel að litrýma liinum beiðnu dagaheilum-
Hefur það eigi tekizt í neinu öðru landi nema Grikklandi, svo
að vitað sé“.
Þannig farast Magnúsi Má Lárussyni prófessor orð í ritgerð-