Kirkjuritið - 01.01.1967, Blaðsíða 9

Sigurbjörn Einarsson:
Vakna þú, semsefur
Prédikun á nýársdag 1967
Vakna þú sem sefur,
og rís upp frá dauðum,
og þá mun Kristur lýsa þér.
Efes. 5,14.
I.
Vakna þú, sem sefur, segir postulinn. Orð lians eru ekki stíl-
uð á nýársdagsmorgun í Reykjavík og þeini er ekki miðað neitt
serstaklega á Islendinga, sem eru svefnþung þjóð suma morgna,
ser í lagi á lielgum, en líklega aldrei fremur en 1. janúar.
Svefninn, sem Páll hafði í huga, var annað en morgundrungi
eftir háværa nótt. Og birtan, sem kallaði, var ekki skammdegis-
skírna, heldur morgunsár nýrrar aldar, nýrrar tilveru. Sól var
UPP komin, Jesús Kristur, ljósið úr heimi hinnar eilífu birtu.
Joiin voru komin og páskarnir síðan og hvítasunnan, Jesús
Kristur var fæddur og risinn upp frá dauðum, ríki heilags anda
hans var risið af grunni í heimi tímans, skammdegi sögunnar
' ar liðið hjá, þau hvörf orðin, sem skiptu þáttum og örlögum
1 sögu mannkyns.
Þess vegna talar I)áll og aðrir, sem sjá þennan nýja dag.
Vakna þú, rís upp.
Það er óþægilegt kall þeim, sem þarf að sofa, óvelkomin
rödd þeim, sem kvíðir degi. En það er líknandi rödd, ef þú
verður að vakna eða deyja ella.
Það er ekki þægilegt, þegar vekjaraklukkan glyrnur og rífur
þig upp úr djúpum svefni og kvaðir og kvíðaefni komandi dags
eða minningar liðinnar nætur sækja að þér í svefnrofunum eins