Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 41

KIRKJUIUTID
503
Hvergi sést þess getið, hvernig Fílemon hefur tekið efni
hréfsins, en varla þarf um það að efast. Það liefur verið vel
geymt, annars mundi það fljótlega hafa glatazt í straumi ahl-
anna og hafi gleymskunnar.
Eftirtektarverðast er það, hversu Páll, sem annars er há-
menntaður liöfðingi af höfðingjum kominn og liér að skrifa
stórmenni, og þá var stéttamunurinn svo geysilegur, setur
liann Onesímus, sem sjálfsagt var fæddur þræll og liafði lík-
lega verið fingralangur við liúsbónda sinn samanber orð bréfs-
ins um skuldina, alveg jafnan þeim sem bróður og vin, alls
góðs maklegan og svo kæran, að Páll nefnir liann hjartað í
hrjósti sér og vill feginn hafa hjá sér.
Ef þetta er ekki boðskapur til þess heims, sem metur fólk
eftir litarhætti og uppruna fremur flestu öðru og setur með
hroka stétt yfir stétt, þá veit ég ekki hvaða boðskapur mundi
fremur við eiga.
Sé efni þessa litla bréfs athugað séð frá því sjónarmiði og
það íhugað, kvílík frelsisskrá það liefur orðið samanber afnám
þrælahalds í Evrópu og livarvetna þar sem liinn sanni andi
kristnidóms hefur náð tökum með jafnrétti og bræðralagi, þá
sést gleggzt gildi þessarar litlu hókar í Heilagri Ritningu.
Það er eitt hinna minnstu, aðeins Júdasarbréf er jafnt að
versafjölda og þriðja Jóhannesarbréf er styttra.
Hvað er stórt og hvað er smátt verður jafnan erfiðara úr-
lausnar en flesta grunar.
En séu þessar fáu línur Páls postula svona álirifamiklar og
snjallar, hvað skal þá um allar hinar stóru bækurnar og
guðspjöllin sjálf.
Mundu þar ekki sannast orð Páls postula í öðru bréfi til
annars vinar hans.
Þar segir hann:
„Sérhver guðinnblásin ritningargrein er nytsöm til fræðslu
til umvöndunar, leiðréttingar og menntunar í réttlæti.“
Allt þetta sannast í hréfi Páls til Filemons í JColossu einni
minnstu bók Biblíunnar.
á.