Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 31

Viðtal við móður Teresu
Kunnur maður, enskur, Malcolm Muggeridge rœðir við
indverska líknarsystur. — Spjallið er lauslega þýtt.
Mcr lék mikill liugur á að spjalla við yður, móðir Teresa,
ekki sízt vegna þess livað ég er kunnugur í Calcutta. Ég bjó
þar úrum saman. Og þess vegna er mér gjörkunnugur sá geysi
vandi, sem þér stríðið svo óskelfdar við. Ég reyni að gera
mér í hugarlund livernig nokkur dirfist að fara einn síns liðs
inn í ægileg öngstrætin og ólýsanleg fátækrahverfin og ganga
á hólm við það, sem þar er til staðar.
— Mér var aðeins eitt í huga. Að beina huga allra að Guði.
Ég dróst að fólkinu sakir þessa að ég vildi koma því í kynni
við Guð. Kristur var mönnum ekki kunnur í fátækrahverfun-
um. Ég vildi koma þeim með kærleiksverkum í skilning um
að hann ynni þeim, og bæri umhyggju fyrir þeim.
— Hvaða fólk kom yður til hjálpar — hvers konar fólk?
Voru það mest indverskar stúlkur?
— Flestar stúlkurnar, sem aðstoðuðu mig voru námsmeyjar,
sem ég liafði kennt í fyrsta bekk Lorettoskólans.
— Stofnuðuð þér sérstaka reglu fyrir þær? Eða tókuð þær
í yðar eigin reglu?
— Ég kom á fót sérstakri reglu, því að hér var um allt
annað reglulíf að ræða en mitt. Við verðum að vera öreigar,
því að það er ekki unnt að skilja fátæklingana nema að lifa
að þeirra hætti.
— Hvernig liagið þér daglega starfinu? Hvenær hefst það?
— Við förum á fætur klukkan hálffimm. Þá eru morgun-
liænir og altarisganga. Þetta er til þess gjört að gera okkur
faerar um að leysa dagsverkið af liendi, því að okkur er ætlað
að vinna í anda Krists og þörfnumst þess að liann komi með
okkur í fátækrahverfin. Síðan tygjurn við okkur. Svo förum
við að heiman hálfátta. Sumar systranna annust liina líkþráu,
aðrar fara í sjúkraskýlið, sem við liöfum komið upp lianda