Kirkjuritið - 01.12.1968, Blaðsíða 33

KIRKJURITIÐ
495
byggja friðarhöfn fyrir um 400 holdsveikar fjölskyldur. Þær
fá þar sína skóla, sitt sjúkraskýli, sérstakar vinnustöðvar og
aðstæður til liænsnabúa. Þannig gefst þeim færi á að lifa
venjubundnu borgaralífi.
— Ég sé af fjölmörgu, sem ég hef lesið um starf yðar að þið
vinnið gríðarlega mikið fyrir börnin.
— Já, þau eru ýmist óskilgetin eða munaðarlaus. Börn eru
skilin eftir ein og yfirgefin livar sem er og liirt af systrunum,
eða lögreglunni, eða liinum og þessum, sem finna þau á göt-
unni eða annars staðar. Það kemur fyrir að við rekumst á þau
í ruslaliaugi, eða vafin innan í dagblöð, eða lögð við dyrnar,
eða undir strætisvagnssæti.
— Viljið þér segja mér eitt, móðir Teresa? Þér sækið sjálfar
styrk yðar og liugsjónir í sakramentið, kaþólska trú yðar og
kristilegt líferni. Ef nú einbver býðst yður til lijálpar, finnst
yður þá ekki að þér verðið að fá hann til að neyta sömu
lijálparmeðala?
— Allir, líka hindúar og múbameðstrúarmenn, eru meira
eða minna trúaðir og það nægir þeim til að vinna kærleiks-
verk.
— Nægir það?
— Það nægir til að byrja með. Og þegar þeir komast í
kynni við þessi börn og þetta kramarfólk og fara að annast
það, þá skiljið þér, að ást kviknar af ást og breiðist út eins
og eldur í sinu.
(G. A.)
Eg lidd ekki að Irúfræðispursmálin skipti menn niiklu á himnum.
Kristindómurinn er í rauninni undursainlega skynsamlegur.
Daglegu verkin eiga ekki að vera óháð kristnilífi okkar, heldur lduti
af því.
Elskið hver annan! Þá væri vel, ef við stráðum eins mörgum hlómum á
veg liinna lifandi og kistur liinna dánu.
J. J. Jansen.