Kirkjuritið - 01.12.1970, Síða 14

Gunnar Árnason:
Pistlar
Gleðileg jól!
— ASgát skal höfS í nœrveru sálar ■—•
„Eitt bros — getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig beillar skálar.
Þel getur snúist við’ atorð eitt,
Aðgát skal liöfð í nærveru sálar.
Svo opt leyndist strengur í brjósti sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.“
(E. B.)
Sjaldan eða aldrei befur því verið lýst betur hvað manns-
hugurinn er næmur og sálarbarpan vandslegin. Og ef til viH
befur aldrei verið nauðsynlegra að ryfja þetta upp og festn
sér það í minni en á vorum tímurn. Öld fjölmiðlanna og bins
miskunnarlausa áróðurs.
Oft er að vísu á það drepið í ræðu og rili. En oftast jöfnuin
böndum úr því dregið.
Kjörorð augnabliksins er frelsi.
Hví mega ekki allir sjá og heyra, það sem þeir liafa löngnn
til? Jafnt Keflavíkursjónvarpið og það íslenzka? Hvers vegna
skyldu menn ekki borfa á livaða mynd, sem er, ef liún er a
annað borð sýnd í kvikmyndahúsi eða í sjónvarpi? Einnig er
krafist næstum ótakmarkaðs frelsis til athafna. Hví skyhln
menn ekki ganga eins til fara, eða í svo til engu, ef þein1
þóknast, er spurt. Og stofna til alls konar óeirða, virðist þcss
þörf?
Til þess iiggja margvíslegar orsakir. Ógerlegt að nefna 1lijer
liér né brekja.