Kirkjuritið - 01.06.1975, Side 11

SltUP °9 prófastar
á fundi.
bú^r ®^arPhéðinn var góðum gáfum
lan °g gerðist með árum stórfróður
maðin- -■
j ’ einkum ' sagnfræði og mann-
Han ' Þar tiI sín ættarfylgja.
fr?PK V'SS' Sl<il a ^msum kirkjulegum
0 UlTI’ sera ekki eru við alfaraveg
tekið söguleg viðfangsefni at-
frg 'Sver®um tökum. Bæði um svip og
siq -°mU t'1 orr5s °9 ær5's skar hann
þ0s Ur °9 fór ekki troðnar slóðir.
en a 9ætti einnig í prédikun hans,
uÞd fr ^°m ^ann °^t á óvart og brá
var ,eiftrum frumlegs andríkis. Mjög
serT1 ann tre9aður af sóknarfólki sínu,
han einilu9a um það, að þá hafi
við n iafnan reynzt bezt, þegar mest lá
fyr^ eim'li þeirra hjóna var rómað
r 9estrisni og alúð og naut þar að
eins og í öllu starfi mikilhæfrar konu,
frú Sigurlaugar. Vér vottum henni,
börnum hennar og venzlamönnum
samúð vora og biðjum Guð að veita
þeim öllum ásjá sína og handleiðslu.
Og vér blessum minningu horfins
bróður í þökk fyrir samfylgd og störf.
Þrír fyrrverandi sóknarprestar létust
á árinu.
Sr. Jósef Jónsson andaðist 20. júlí,
á 6. ári yfir áttrætt. Hann fæddist á
aðfangadag jóla 1888 að Öxl í Þingi,
lauk embættisprófi í guðfræði 1915,
var sama ár settur að Barði í Fljót-
um, þjónaði Sauðanesi sem aðstoðar-
prestur skamma hríð, og Staðarhóls-
þingum sem settur prestur eitt ár en
89