Kirkjuritið - 01.06.1975, Síða 28

eftir að fá að læra á hljóðfæri og kom-
ast í lúðraflokk hersins. Samtal stjórn-
andans og hennar var afar áhrifamikið,
þó án þess nokkru væri þröngvað upp
á nokkurn mann.
í þessum flokki var einnig sýnd
mynd um ævi Bonhoeffers, gerð í
Wales og leikin á velsku. Spennandi
mynd, en löng.
Þessi dagur hófst reyndar með
anglikanskri messu, sem biskup hafði
boðið öllum þátttakendum til. í þeirri
messu gengu nær allir fulltrúar til alt-
aris nema þeir kaþólsku. Þeir höfðu
sína eigin altarisgöngu. Um kvöldið
var svo farið til háskólans í Sussex, og
þar var aftur messa. Hún átti að vera
táknræn fyrir ekumenik kirkjunnar.
Fulltrúar af ýmsum kynþáttum lásu þar
til skiptis úr Ritningunni o. s. frv. Þeirri
athöfn var sjónvarpað.
Síðar það sama kvöld urðu svo
feiknamiklar umræður um stöðu kirkj-
unnar og fjölmiðlanna. Niðurstaðan
varð sú, að flestum þótti kirkjan standa
mjög höllum fæti gagnvart fjölmiðlum.
Sú rödd kom þar fram, að nú væri svo
komið, að fólk mætti helzt ekki vita af
því fyrirfram, að von væri á kristilegu
efni, því að stór hluti hlustenda slökkti
þá á tækjum sínum, drægi niður í
þeim eða stæði upp, færi fram í eld-
hús og fengi sér mat eða eitthvað í þá
átt. Einn fulltrúi hélt því fram, að einka-
fyrirtæki, sem rækju sjónvarpsstöðvar
og byggðu reksturinn á auglýsingum,
vildu ekki kristilegt efni í dagskrár
sínar, vegna þess að enginn vildi aug-
lýsa strax á eftir kristilegri dagskrá.
Þá væru svo mörg sjónvarpstæki lokuð
eða dregið niður í þeim. Auglýsend-
um þykir öllu máli skipta að komast
106
að með efni sitt, þegar athyglin er sem
mest hjá áhorfendum og helzt á há-
punkti. Þá er skyndilega roíin myndif1'
og inn kemur auglýsing: „Kauptu CoI'
gate-tannkrem.“ Síðan kemur frarn-
hald sögunnar. Hleypt er af byssunn1
og maðurinn drepinn.
Þetta er bláköld staðreynd, sem
margur þar á fundinum átti þó erfi*’
með að sætta sig við.
Um frelsaðan bónda og herskáa
Afríkumenn
Á föstudeginum var fjallað um /e,í
mannsins a5 Guði. Þar fékk Norðmað'
ur fyrstu verðlaun fyrir mynd, serj1
heitir ,,Einn Guð, — margir guðir-
Hann hét Gunnar Gröndahl. Sú myn^
var einföld, en allnákvæm lýsing á lífl
Hindúa og hindúisma. Hún var ein
fimm myndum í sama flokki um roeS'
intrúarbrögð heims. Mér fannst n^
reyndar gægjast fram sú spurning &
myndinni, hvort kristnir menn
ekki lært eitthvað af Hindúum.
Mér þótti góð kristniboðsmynd, seS'
sýnd var þennan dag. Hún sýndi unð'
an man
Indlandi
var þar
ýmsum indverskum trúarsiðum, sun1'
um Ijótum. Þar hlupu menn yfir glð®'
alls konar jógaæfingar voru framdar
með trumbuslætti, hávaða og láturn-
Síðan kom þessi ungi maður að litlLl
húsi, gekk inn með kross sinn og stiH11
honum upp við vegg. Þar næst fórl)
fleiri að tínast inn, einn og einn maðu1,
þar til komnir voru um tuttugu kristni'
menn. Þeir höfðu svo guðsþjónustlJ
sína, sem var ákaflega elskuleg. ^
i ganga gegnum stórborg
með kross um öxl. JafnfraU1*
brugðið upp svipmyndurn 3
J