Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 38

endurfæddir inn í konungsdæmi hans
og verða að breiða út réttlæti hans
í þessum rangláta heimi, en ekki ein-
ungis að reyna að sýna eigið réttlæti.
Við álítum, að frelsið umbylti okkur
gjörsamlega, bæði í því, er varðar
persónulega og þjóðfélagslegaábyrgð.
Trú án verka er dauð.
Post. 17:26, 31; I. Mós. 18:25; Jes.
1:17; Sálm. 45:7; I. Mós. 1:26, 27; Jak.
3:9 III. Mós. 19:18; Lúk. 6:27, 35; Jak.
2:14—26; Jóh. 3:3 5; Matt. 5:20; 6:33;
II. Kor. 3:18; Jak. 2:20.
6. Kirkjan og boðun fagnaðarerindisins
Við staðhæfum, að Kristur sendi end-
urleyst fólk sitt í heiminn, á svipaðan
hátt og Faðirinn sendi hann. í þeirri
heimsvist, er líku til kostað. Við þurfum
að brjótast út úr lokuðum safnaðarfé-
lögum og móta hið ókristilega þjóðfé-
lag. í trúboði kirkjunnar er fagnaðar-
boðun mikilvægast fórnarstarfa. Al-
heimsfagnaðarboðun krefst allrar kirkj-
unnar, til að flytja allt fagnaðarerindið
til alls heimsins. í tilgangi Guðs með
alheiminn og útbreiðslu fagnaðarer-
indisins skipar kirkjan öndvegissæti.
Kirkja sú, er predikar krossinn, verður
þó sjálf að markast þjáningum kross-
ins. Það verður ásteytingarsteinn boð-
unar fagnaðarerindisins, þegar hún
svíkur fagnaðarerindið eða hana skort-
ir lifandi trú á Guð, hræsnislausa ást
á náunganum, ráðvendni og heiðar-
leika í öllu, og þar á meðal í upphefð
og fjármálum. Kirkjan er ekki stofnun,
heldur samfélag Guðs lýðs. Henni má
ekki rugla saman við nokkra sérstaka
menningarleifð, þjóðfélags eða stjórn-
málakerfi, né mannlega hugmynda-
fræði.
Jóh. 17:18; 20:21; Matt. 28:19, 20:
Post. 1:8, 20:27; Ef. 1:9, 10; 3:9—11;
Gal. 6:14, 17; II. Kor. 6:3, 4; II. Tím-
2:19—21; Fil. 1:27.
7. Samvinna um boöunina
Við álítum, að sýnileg eining kirkj'
unnar sé í sannleika markmið GuðS'
Boðun fagnaðarerindisins stefnir okk'
ur saman til einingar, vegna þess ^
eining styrkir vitnisburð okkar, en
eining okkar grefur undan gleðiboð'
skap sáttargjörðarinnar. Við geruí11
okkur þó Ijóst, að skipuleg eining gel°[
birzt í ýmsum myndum og leiðir ekk1
ætíð til beinna boðunarstarfa. Þó eið'
um við, sem eigum hina sameigi11'
legu biblíulegu trú, að vera sameinu^
í náið samfélag, í vitnisburði og boð'
un. Við játum, að vitnisburður okkSr
hefur á stundum verið spilltur af eigin'
girni og ónauðsynlegri tvöfeldni.
skuldbindum okkur sjálfa til að leita
djúptækari einingar í sannleika, *’('
beiðslu, helgun og trúboði. Við hvetj'
um ákaft til aukinnar samvinnu á viss
um sviðum og að ýmsum verkefnd^’
sem lúta að eflingu kristniboðs kifki
unnar, áætlanagerð, sameiginlegri upP
örvun og miðlun efna og reynslu.
Jóh. 17:21, 23; Ef. 4:3, 4; Jóh. 13:36;
Fil. 1:27; Jóh. 17: 11—23.
8. Kirkjudeildir í félagsskap um bo'öb^
Við fögnum dagrenningu nýrrar kristn'
boðsaldar. Forystuhlutverk hinna veS
116