Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 42

Endurkoma hans er okkur einnig
hvatning til boðunar fagnaðarerindis-
ins, því við minnumst orða hans um,
að fagnaðarerindið skuli fyrst boðað
öllum þjóðum. Við trúum, að tímabilið
milli uppstigningar og endurkomu
Krists sé tími kristniboðsins. Hinir
kristnu, sem gegna kristniboðsstörf-
unum, hafa ekki leyfi til að hætta þeim
fyrr en endirinn kemur. Við munum
einnig þá aðvörun, að falskristar og
villukennendur munu upp rísa, sem
brautryðjendur hins síðasta falskrists.
Við höfnum þeim dremiláta og sjálf-
umglaða draumi, að mönnum takist
einhvern tíma að reisa sæluríki á
jörð. Við treystum því, að Guð muni
fullkomna ríki sitt, og við væntum
fagnandi þess dags og einnig hins
nýja himins og hinnar nýju jarðar, þar
sem réttlæti mun ríkja. Þar mun Guð
ríkja um eilífð. Við játumst á ný holl'
ustu við menn og Krist, við játurns1
með fögnuði valdi hans yfir lífi okkaí’
Mark. 14:62; Heb. 9:28; Mark. 13:10’
Post. 1:8—11; Matt. 28:20; Mark
13:21—23; Jóh. 2:18; 4:1—3; LúK-
12:32; Op. 21:1—5; II. Pét. 3:13; M#
28:18.
16. Niðurstaða
í Ijósi ofanskráðs, trúar okkar
endurlausnar, játumst við því undir
alvöruþrunginn sáttmála við Guð
hvert annað, að biðja, að vina3
að skipulagningu boðunar fagnaðar'
erindisins um allan heiminn. Við hvetj'
um aðra til að sameinast okkur.
hjálpar okkur, vegna náðar sinnar, (il
að verða trú þessum sáttmála, honon1
til dýrðar. Amen, Halleljúa.
Athugasemdir þýðanda
Bæði í inngangi og í fyrstu grein er
tónn yfirbótar og iðrunar mjög ríkur.
Hinir kristnu eru / en ekki af heimin-
um. Þeir skulu ekki láta mótast af
anda þessa heims, en eiga þó einn-
ig að gæta þess að draga sig ekki úr
honum.
Önnur grein er kröftug yfirlýsing um
gildi og myndugleika Biblíunnar. Þó
hefur orðavalið vakið deilur. Biblían
er án villu í öllu því, er hún kennir
(affirms). Virðist mörgum, að þarna
ríði ,,fundamentalismi“ (bókstafstrú)
húsum. Þetta orðalag var ekki í upp-
kastinu, en því var síðan bætt við
að undirlagi Dr. Francis Schaffe1,5!
Aðrir skýrendur álíta þetta orðav3
heppilegt, sökum þess að orð'
„affirms" gefur nokkurt rými um Þaö'
er varðar landafræði og söguleg sma
atriði, og sé það ekki veikleikameri<l
á öld sögu-gagnrýni biblíurannsókn3'
í guðfræðideildum og skoðanaskiP
um um kristniboð samtíðarinnai" e[
3.ja grein mikilvæg. Ýmsum Þ°
hneigðin til blöndunar trúarbragða a
sterk í Bankok, t. d. í hópi IA, se
fjallaði um samræður manna með
andi trú. Þar er nafn Krists notað ^
skilgreiningar í mjög synkretistískr1