Kirkjuritið - 01.06.1975, Qupperneq 75

hefir
ennþá engan til að lofa sig.
^Qnnig er lofgjörðin fólgin í tilgang
ans, e'ns með sköpuninni. Enn á ný
?|,r látið í Ijós, að sköpun Guðs er
n ýsanleg og ekki verður orðum að
enni komið, þegar maðurinn á í hlut.
Samt
er það svo hverju sinni, sem
p 5VU IIVCI|U b I I II I I ; 3CIII
... shapar, þá heyrist bergmál lof-
2g°r®ar (t. d. er svo ritað í Jobsbók
um sköpunina: „þá er morgun-
stiorn
an
urnar sungu gleðisöng allarsam-
n °g allir guðs-synir fögnuðu), En nú,
Par eð r,
l U7Uo er einn og enginn nema
ann, þá er það hið síendurtekna stef,
V, a su að það var gott", sem leggur
erzlu á lofgjörðina fil Guðs, lof-
^|0rð, sem cetíð er samofin verkum
QQns, iafnvel þótt lofgjörðin komi frá
QU ' siálfum. Þetta bergmál lofgjörð-
eyrist œtíð, þegar Guð framkvœm-
^eitthvað. Þessi setning, ,,Og Guð
6r ‘; • , °ð það var gott," — sem sögð
y V'ð hvers dags og svo að lykt-
I "°9 siá, það var harla gott", allt
ti|SOrT1u eintónun — er óbein lofgjörð
uðs. Þegar svo síðar meir einhver
° Ur eða söfnuður syngur: „Hversu
^asamleg eru handaverk þín, ó, Guð
Q^nn/,sem þú hefir gjört", þá er þetta
er ^ ^hsángurtil Guðs, sem fólginn
um' JnU s'enáurtekna stefi frá dög-
sköpunarinnar
Tímamörk:
Frásögninni lýkur svo með hinum
síðustu orðum, sem fólgin eru íósögðu
svari við hinu skapandi orði Guðs.
Allur viðburðurinn er fluttur yfir 1
veröld tímans. Tíminn verður vett-
vangur Guðs verks. Með og i sköpun-
inni hefst tíminn. Þetta þyrfti ekki að
nefna, ef þessi sjö daga tími vœri ekki
eitthvað, sem er mjög mikilvœgt fyrir
söguskoðun Prestaritsins. Talan sjö
bendir til heildar, sem gjörð er úr
jöfnum þáttum tímans. Fyrir Guði er
sköpunin fullnuð á andartaki skipun-
arinnar. (Sköpun Ijóssins miðast
strangt tekið ekki við heilan dag held-
ur andartakið.) Fyrir manninum er
það svo, að þetta verður á tímabilum,
sem taka við hvert af öðru og eru
samtegnd hvert öður eftir vissri reglu.
Sjö daga skiptingin felur einnig í
sér, að sköpunin, sem fylgir röð, bein-
ist að takmarki. Með sköpuninni hefst
tíminn og líður fram til sjöunda dags.
Með þessari tímaröð niðurskipaðri við
sköpunina líður heimurinn fram til
takmarks síns.
Á þennan hátt höfum við vakið
athygli á grundvallargerð þessa kapi-
tula. Við höfum einnig tekið eftir,
hvernig sömu eða svipaðir þœttir
þessarar gerðar koma ce og œ 1 Ijós
kapitulann á enda, og við höfum
reynt að skilja þessa stílgerð með til-
liti til tilgangs og uppruna og í inn-
byrðis tengslum þessara þátta.
153