Kirkjuritið - 01.09.1977, Blaðsíða 14

í þessu efni, en hann komst aö þeirri
niðurstöSu, að þetta væri bara barna-
fyrirbæri og mundi eldast af mér. En
þegar ég sat þarna og beið, þá kom
sira Jóhann inn. Og hann segir: ,,Ætl-
ar þú að finna lækninn?"
„Já,“ segi ég.
,,Er nokkuð að sjóninni?"
„Já,“ segi ég og sagði honum það,
að ég ætti erfitt með að lesa. Ég
þreyttist svo í augunum.
„Ójá,“ segir hann. „Það er nú betra
að lesa lítið og vita eitthvað, heldur
en lesa allt og vita svo ekkert.“
— Blessaður, bætir síra Sigurður
við. Honum er skemmt og áheyranda
ekki síður, enda var þetta samtal lysti-
lega leikið.
— Ég man vel eftir síra Ólafi Ólafs-
syni, fríkirkjupresti. Ég kynntist hon-
um aldrei öðru vísi en í kirkjunni. Ég
var í messum hjá honum. Hann var
feiknarlega röggsamur og mikill fyrir
sér í kirkju, ágætur ræðumaður og
raddmaður með eindæmum og feiknar-
lega skörunglegur maður.
Einum presti enn kynntist ég. Það
var síra Árni Björnsson [ Görðum. Það
var yndisleg persóna, alltaf glaður og
góður. Hann var svo mikið á fundum
inni í Reykjavík, sem ég var líka á.
Svo var ég eitt vor í vinnu í Hafnar-
firði, og þá vann ég hjá tengdasyni
hans. Þá kynntist ég honum enn frekar.
Ég man vel eftir óskaplega langri
fermingu á Bessastöðum. Hann hélt
þrjár ræður og allar langar.
— Já, hvernig fór hann að því?
— Jú, fyrst var predikunin, síðan
fermingarræða og yfirheyrsla á börn-
unum og fermingin, en eftir það kom
síðasta ávarpið, þéttings langt. Það
172
var yndislegur dagur og gott veður
fallegt þarna. Eftir messuna fórum vl
að Görðum, ég með þeim hjónunun'1
og dóttur þeirra, og var þar til kvöld5'
Það var Ijómandi dagur.
Hjólað til síra Guðmundar
— Síra Guðmundi Einarssyni kynn'5
þú seinna?
— Ég kynntist honum 1923.
hafði einu sinni góða vinnu í ReyWf
vík framan af sumri. Og svo hjólaði éQ
austur á Þingvöll. Þá var síra GU
mundur kominn þangað, og ég SP^
hann, hvort hann vilji ekki taka m'9
kennslu. Hann var þá á engjum P
uppi á heiði, en ég hafði séð
aðeins í kirkju áður. Þá brosir ha ,
undir eins svo elskulega og segir: „Ja'
ég hef heyrt um þig. Og ég verð fe9'n.
að fá einhvern til að kenna, því
ég er vanur því, og ég hef svo I'
að gera hér.“ ,
Þá segi ég við hann, að ég hafi n.
takmarkaða peninga og ég verði eK
lengur en meðan þeir endist.
„Já,“ segir hann. „Það skiptir
máli. Ég þekki sjálfur, hvað það
að vera fátækur við nám.“
En svo kom óttalega hraeði
,Ja'
idf
appendix við þetta. Hann segir:
ég þarf auðvitað að bera þetta uf1'
konuna, því að ég get ekki tekið me
nema hún samþykki það.“
Og ég hélt nú, að hún væri ein
fWeí
É-1
óttaleg skessa og varð hræddur ^
ég varð náttúrlega að hlíta því ^
bú'n
úrslitaorðið, þegar hann væri
að tala við hane. Ég varð að fara
aftur þarna um kvöldið, en e
neif1
beið eft
J