Kirkjuritið - 01.09.1977, Blaðsíða 80

aðlaga sig ólikum aðstæðum bæði i
ytri háttum og siðrænu tilliti. [David
Riesman]
Stöndum vér ekki þegar á íslandi
gagnvart slíkri manngerð?
í öllu þessu, sem hér hefur verið
rakið, sjáum vér hvernig þróunin
stefnir í þá átt, að starfssvið prestsins
minnkar, tengsl prestanna við söfn-
uðinn rofna æ meir.
Hér við bætist það að lokum, að
sérfræðingar hins nýja þjóðfélags
hafa tekið af prestunum helztu störf
þeirra I þjónustu rikis og sveitarfélaga.
Vér höfum nú alls konar ráðunauta í
landbúnaði, sérstaka kennarastétt,
stóra barna- og sérskóla, sérstök
mannúðar- og líknarfélög svo og
bæjarfélög hafa tekið að sér forystu
í hjúkrun og fátækraframfærslu. Síð-
ast var manntalið tekið af prestunum.
Og þá hættu margir prestar að hús-
vitja. En af hverju? — Var það, af því
að þeir voru farnir að líta á sjálfa sig
meira sem opinbera embættismenn
ríkisins heldur en handhafa þjónustu
sáttargjörðarinnar?
Þannig hefur starf prestsins og
safnaðarins í mörgum tilfellum dreg-
izt saman á hin opinberu embættis-
verk, þ. e. a. s. skírn, fermingu, hjóna-
vígslur og jarðarfarir, svo og sjúkra-
vitjanir og einstök einkaviðtöl og
heimsóknir.
En þannig er presturinn nær gjör-
samlega einangraður frá þvi þjóð-
félagi, sem hann lifir i og hrærist i
dag.
Þetta er, af því að starf bæði presta
og safnaða er of mikið miðað við liðna
lífshætti þjóðarinnar. Og þannig er
það í hugum margra talin óþörf lei^
Iiðins tíma.
Hver er nú krafa prestsembættisit1s
til prestsins I þessum aðstæðum?
Af því, sem þegar hefur verið sa91,
hlýtur krafan fyrst og fremst að veta
sú, að hann inni trúlega af hendi þi^
ustu predikunarembættisins, grund
vallarembættis kirkjunnar, sem
hún
byggist á og nærist af, þ. e. þjónustu
sáttargjörðarinnar, þar sem hann
predikun og sakramentum boðar: Lát'
sættast við Guð.
í vorum aðstæðum er útlitið el<
glæsilegt og mannlega talað vonlauS
fyrir kirkju og kristni. En oss prestu^j
sem falin er þessi þjónusta sérst3
lega, er ekki ætlað að starfa í e'9'
krafti, heldur í umboði drottins v°r
og frelsara Jesú Krists. Fagnaðareí
indi hans fylgja fyrirheitin um, að
lætur ekki orð sitt snúa aftur fyrr e
líK**
það hefur unnið það, sem honum 1 ^
ar. Því fylgir einnig fyrirheitið, ^
fagnaðarerindið er kraftur Guðs
hjálpræðis hverjum þeim, sem tru j
eins og bent var á hér að framan'
predikunarembætti sínu heldur JeS
Kristur áfram að starfa. Hið eina, se^
oss er ætlað, er að hlýða, veita P\°
ustuna. . .|,
En þessi hlýðni felur ýmislegt ^ m
vægt í sér. Hún felur það í sér, .
leitumst við að afla oss eins nvl<
og haldgóðrar, guðfræðilegrar Pe'
kk’
ustu
ingar og vér eigum tök á. í Þí°n bðð
predikunarembættisins í dag er gj,
ekki síður en fyrr mikilvægt, að Pr® r
ur sé vel að sér í guðfræði hejlajjj
ritningar, kenningar- og kirkjusoð
238