Kirkjuritið - 01.09.1977, Síða 69

e fögrum skrúðgarði og trjárækt,
Alis ^31" 8't4 at hans flu9ðarefnum-
v S t>essa og margs annars, sem ei
saf ^er me9Íð þér minnast,
b|enaSarmenn Hofsprestakalls. Guð
veesi minningar yðar og gefi yður að
^veita þær f þakklátum hjörtum.
rriinel9astar og dýrmætastar eru þó
bannin9aryðar vandamannanna, barna
fó S’ systur hans, tengdafólks og
Ur Urbarna. Þær eru yður helgur dóm-
um°9nú a Þessum stað Ijósari í hug-
ég y ar en nokkru sinni fyr. Þær reyni
að f a® binda í orð, en bið þess
lífsh^ me9' ^sa sem himingeislar á
leig
lrnr|i yðar um ókomna ævi. Svo
lö|Qj yvr '
lei*:/ Ur Guð a gæfubraut, hvar sem
i^öer Hggja.
vJakobeSSUm minnin9arorðum um s'ra
verjg ^inarsson hefir þess enn eigi
Vert ~etið’ sem eigi er minnst um
Vig ’br* hann stóð eigi einn að starfi.
hans 'f .tlonum stoð trúföst eiginkona
stóö'mrÚ Guðbior9 Hjartardóttir. Hún
°g sfudeÖ rnanni sínum í stóru starfi
auk þe ' 113110 iDar með ráðum og dáð,
SSs Sem enn meira kom í hennar
hlut stjórn og umsjón þeirra stóra
heimilis, þar sem löngum var gest-
kvæmt. Var þar ekki aðeins prestsset-
ur, heldur einnig skólasetur lengi og
miðstöð félagsstarfsemi í Hofssókn.
Starf frú Guðbjargar er stærra og fjöl-
þættara en svo, að hér verði lýst í fá-
um orðum, en þess hefir áður verið
minnst, er hún sjálf var kvödd við
leiðarlok.
Hér á Hofi stóðu þessi merku heið-
urshjón saman að ævistarfi. Hér kusu
þau sér legstað og því er þeim nú búið
hér hinzta hvílurúm. Vér vottum þeim
virðingu vora og þakkir og blessum
minningu þeirra.
Á björtustu dögum árs hverfur oss
ei sólarsýn á norðurslóðum. Það er
við hæfi, að sá er tími þessarar kveðju-
stundar. Hér er kvatt í birtu sólarsýnar.
Allt Guði til dýrðar.
í anda fáum vér litið enn fegurri
sólarsýn æðri heima, dýrðarsól eilífð-
ar, sem aldrei sortnar né sígur í mar.
Þar hljómar lofsöngurinn óaflátanlega
og undir tekur lofsöngur alls sem er.
Allt Guði til dýrðar. Amen.
227