Kirkjuritið - 01.09.1977, Blaðsíða 18

voru fulltrúar fyrir horfna öld, sérstak-
lega síra Ölafur og síra Gísli. Þeir voru
svoleiðis hreinir fulltrúar fyrir horfna
öld. Síra Guðmundur sameinaði hvort
tveggja. Hann var menntaður í Kaup-
mannahöfn og hafði miklu meira
heimsmannsútsýni heldur en þeir.
Honum var ég náttúrlega mest kunn-
ugur.
En héraðið, já, — fólkið. Það var
ákaflega gott við það að fást. Það var
svo hógvært. Það voru náttúrlega
margir, sem ekki líkaði vel við mig,
en mjög fáir, sem létu mig nokkurn
tíma finna það. Þetta kalla ég flott og
vel af sér vikið. Það er hægt að brjóta
niður ungan mann með því að sýna
honum andúð. En það var ekki gert
þar.
— Það hefur náttúrlega orðið ein-
hver togstreita eftir prestskosning-
arnar?
— Já, prestskosningarnar voru svo
hatrammar. Ég vissi nú ekkert um það,
fyrr en allt var hjá liðið. Ég fór þarna
austur og skoðaði þetta. Svo fór ég
austur og predikaði á skírdag, föstu-
daginn langa og páskadag og síðan
fór ég íil Reykjavíkur. Það vissi eng-
inn í prestakallinu, hvar ég átti heima
þar, hvað þá annað. Þeir ætluðu ein-
hverjir að fara að ná í mig til að æsa
eitthvað upp. En þeir gerðu það bara
sjálfir, því að þeir gátu ekki fundið
mig, og ég hafði ekki hugmynd um
þetta. Það var ágætt. Það var ekki
hægt að saka mig um neitt í því máli.
Ég held, að sú óánægja, sem var eitt-
hvað undir niðri í sumum, hafi bara
verið út af þessu. En ég var aldrei
látinn gjalda þess. Seinna hvarf það
náttúrlega, þannig að sumir, sem kusu
mig urðu seinna á móti mér og hi'llí
með mér.
Ég hugsa, að óvíða sé til fólk,
áhættuminna er að ganga í kynni 1/1
en þá í Flóanum.
— Þar er sem sagt góðviljað fó^’
— Já, góðviljað og hógvært fólk °-
raunhyggið.
Hg-aungerðismót
— Segðu mér: Hraungerðismótin ^1'
haldin á fyrstu prestsskapar artJ
þínum?
— Nei, þau voru haldin á árunu
1938 til ’42. Þau voru ómetanleg. 0
þau hefðu nú átt að halda áfrara f#
því að þá væri komið nýtt andli*
kristnihald Árnesinga, hefðu þau
ld'
pfl1
fól^
ið áfram. Þau voru búin að yfirv1
alla tortryggni og orðin hátíð, sem
vildi taka þátt í. Það voru vonbdð
margra, þegar þau hættu.
Þau voru náttúrlega stórkostle-
erfið, en það voru þeir duglegu }
menn, sem höfðu mesta erfismuf11^,
af því. Þeir settu upp tjaldbúð'rri ,
og unnu alla undirbúningsvinm1
staðnum. )t
— Jájá. Þetta var í túninu. Og sPfj
alltaf Ijómandi vel á eftir, þó að P
sýndist vera flag, þegar þeir fórU'sli
— Nú, og prestar tóku þátt í ÞeS
eitthvað?
Jújú. Síra Guðmundur var a
II#
péf
Aðrir komu nú ekki af prestum ^
nema síra Gunnar. Hann var e'°^
alltaf á mótunum. En svo komu PreSp3í
annars staðar að, hinir og aðrin ^
á meðal síra Jónmundur, sem $
einu sinni á því að fara á skíðu111
176