Kirkjuritið - 01.09.1977, Blaðsíða 40

Pistill þessa sunnudags, sem er 14.
sunnudagur eftir trinitatis, stendur
skrifaður eftir annarri textaröð í 2.
kafla Galatabréfs, 20. versi og hljóðar
þannig í Drottins nafni:
„Ég er krossfestur með Kristi.
Sjálfur lifi ég ekki framar, heldur
lifir Kristur i mér. En það sem ég þó
enn lifi i holdi, það lifi ég í trúnni á
Guðs son, sem elskaði mig og lagði
sjálfan sig i sölurnar fyrir mig."
I.
Ég er krossfestur með Kristi. Þann-
ig hljóðaði játning Páls postula og sú
á játning kirkjunnar að vera, þess sam-
félags kristinna manna sem lifir í
trúnni á Guðs son.
Þessi játning höfðar til annars og
meira en við flest hyggjum, það er
ekki það eitt að vilja leitast við að gera
Jesúm Krist að leiðtoga lífs síns held-
ur fremur að lifa þjáningu og niður-
lægingu til upprisu, til nýs lífs með
Kristi. Að þiggja hans björgun og geta
þakkað, að finna þetta mikilvægasta
gildi lífsins, að án hans eigum við
ekkert, en eigandi hann eigum við
allt.
Krossfesting. Er hún eitthvað liðið
og fjarlægt, eitthvað, sem tengist ein-
um einasta sorgardegi, föstudeginum
langa, í lífi Jesú Krists eða er hún
raunveruleg í lífi okkar í dag?
Ég spyr vegna þess að svar Páls
postula höfðar til lífsreynslunnar, að
krossfestast í þjáningu og neyð og
rísa upp með Kristi og lifa í honum.
Sjálfur reyndi hann þetta á örlaga-
stundu lífs síns á leiðinni til DamaskuS'
Ljósið, röddin og blindan. Að bíða
þrjá sólarhringa, svo snögglega svip*'
ur öllu, sjón, lífsviðhorfi og öryggi °P
skynja síðan að það sem hann hatað1
og vildi útrýma var lífið sjálft, sjálfur
Drottinn Guð, sá sem lagði allt í söl'
urnar, honum, þér og mér til lífs.
Hann, Jesús Kristur, var þar
hann er hér.
Heyrir þú röddina hans, sérð Pú
Ijósið hans? Hvar erum við? ErlJ,íl
við í andstöðu eða blind eða getrjrí1
við sagt með Páli: ,,Ég er krossfestuí
með Kristi"?
Hver og einn einstaklingur er Pa<
sjálfur til svars en við hljótum öll a,
játa að margur er þar krossfestut
neyð, þjáningu eða sorg dagsins í
Þessir margþættu erfiðleikar ^
sannarlega fylgt mannkyninu frá upP
hafi, verið örlagavaldar í trú og
einstaklinga þar sem löngum var ál'
að þessir erfiðleikar væru ten9
refsingu Guðs.
Við sjáum fyrir okkur tíu líkþráa
í Gyðingalandi, sem voru hraktir ^
úr samfélaginu vegna þeirrar 1 ífssK0
unar að veikindin væru sönnun
synd þeirra og reiði Guðs. Þeir
uit1
|Í0U
upP'
eigin krossfestingu, útskúfun og
risu, nýtt líf fyrir Jesúm Krist. *
Þessum mönnum var þá maett
hráka og fyrirlitningu, ekki nokk
öfgamanna. heldur hjá heilu þjóðfe^,
Jesús Kristur kom inn í þetta 5
félag og hann læknaði þá tíu, " ^
aðeins þá tíu, heldur allar
ef-
’ krist^