Kirkjuritið - 01.09.1978, Síða 24

gefið nafn með tilheyrandi siðvenju,
og ég hef svo staðið við hefilbekk eða
járnsög í hempu og rykkilíni, lesið
sálm og flutt síðan gamla sjóferða-
bæn úr Bænabók Sigurðar Pálsson-
ar. Síðast hef ég svo venjulega lagt út
af einhverjum texta úr Postulasög-
unni, eins og á sjómannadögurn, og
haldið ræðu og þá oft hagað orðum
eftir því, hvert bátarnir fara, fléttað
einhvern sögulegan þráð þar inn í. Ég
minntist þess t. d., þegar Suðureyr-
ingar áttu í hlut, hve þeir voru dug-
legirað byggja kirkju. Þar næst hef ég
svo haft bænagjörð og blessað skip-
ið, en lesið sálm á eftir. Fram-
kvæmdastjórinn hefur svo flutt
þakkarorð til allra, sem hafa unnið að
skipinu og beðið því blessunar.
Stundum hafa einhverjir flutt kvæði
einnig við vígsluna.
Lambhúshetta og kamfóruglas
- Fyrsta messan, sem ég hafði, var
þríheilög, heldur síra Pétur áfram.
Það var á Skagaströnd. Ég var settur
inn í embætti af síra Birni prófasti
Stefánssyni á Auðkúlu. Síðan fermdi
ég sjö börn, held ég, og skírði tvö. Og
svo hafði ég altarisgöngu áeftir.
— Og þetta var fyrsta messan hjá
þér? Það hefurekki verið lítið.
- Nei, það varekki lítið.
- Og hafðir þú undirbúið þessi
börn?
— Já, ég hafði undirbúið þau sem
óvígður maður, hafði verið þar áður í
tvo mánuði.
- Hvernig var þértekið þarna?
- Mér var tekið vel, og ég samlag-
aðist Húnvetningum fljótt. Mér leidd-
182
ist fyrsta veturinn, en það fór af. Ég
var strax fyrsta veturinn harður ferða-
maður. Ég var alltaf einn á þessum
ferðalögum mínum og oft seint á
kvöldin. Ég ferðaðist aldrei um í
Ijósaskiptunum milli sex og átta,
(Degar hafátt og landátt voru oft að
skipta. Ég var ekkert óveðurglöggur.
Það hjálpaði mér mikið, að mér líður
alltaf bezt í frosti og kulda, - eða það
var svo, á meðan ég var góður ferða-
maður. Ég hafði alltaf tvenntmeð mér
á ferðalögunum, lambhúshettu og
kamfóruglas. Það hafði séra Helgi
Pétur ráðlagt mértil að bæta í heitan
drykk, ef ég kæmi inn og slægi að
mér.
- Og það hefur reynzt vel?
- Það hefur reynzt ágætlega ístað-
inn fyrir að hafa vín á ferðalögum.
- Húnvetningarhafa reynztgóðir,
segir hann svo. Og ég hefi t. d. þjónað
sex kirkjum hjá þeim í sex ár, alveg frá
Skaga og fram að Stafni í Svartár-
dal. Það eru hundrað og tuttugu kíló-
metrar, sextíu, sjötíu kílómetrar miH1
kirkna norðast og syðst.
Það varð mér mikill styrkur í starf-
inu, þegar ég kvæntist minni ágætu
konu, Dómhildi Jónsdóttur. Hún hef-
ur alltaf haft með mér sunnudaga-
skóla á Skagaströnd og svo á hinum
kirkjunum eftirmessu. Stundum þe9'
ar góð tíð er að vetrinum, hef ég
messað úti á Skaganum, en haft síð-
an sunnudagaskóla á eftir með
skuggamyndum og tilheyrandi
barnasálmum. Svo hef ég stundum
sýnt þar á eftir myndir af einhverju
héraði landsins frá Fræðslumynda-
safni ríkisins og skýrt þær út. Síðan er
drukkið kaffi á bænum og þar me