Fanney - 01.05.1908, Side 25

við þann stað, þar sem hún
liafði liíað æskuár sin og nolið
ástar og umhyggju fóstru sinnar.
Og enn þá sárari varð söknuð-
urinn þegar hún kom í nýja
heimkynnið. Að vísu elskaði
biskupinn hana eins og hún
væri dóttir hans; en öðru máli
var að gegna með systur hans,
sem eftir dauða manns síns hafði
flutt til hróður síns og stýrði
nú búi fyrir hann. Hún var
því mótfallin, að María væri tekin
í hiisið, og ávítaði hróður sinn
harðlega fyrir það. Hún gerði
nú Maríu að herbergisþernu sinni,
og í livert skifti, sem hún gcrði
ekki verk sín óaðtinnanlega, fékk
liún hörð orð að heyra hjá hús-
móður sinni.
En María har það alt með
þögn og þolinmæði. Eina frið-
stundin, sem hún liafði, var þegar
gamla konan fékk sér miðdegis-
blundinn. IJá opnaði hún glugg-
ann á herbergi sínu, seltist við
hann og andaði að sér hreinu lofti.
Þaðan var ágætt útsýni yíir
fagran garð, sem skilinn varfrá
biskupshúsinu með mjóum stíg.
Þar sá hún oflast um þelta leyti
dags liinn unga nábúa sinn,
Jóhann Paslelot fatasala. Móðir
lians gegndi liúsverkum fyrir
hann, en systir hans hjálpaði
honum í fatasölubúðinni. Stund-
um sá hún þau öll þrjú vera
að vökva blómin í garðinum eða
þau sátu inni í laufskálanum.
María gat eigi annað en öf-
undað þau af þessu hamingju-
sama lieimilislííi, og hún fylgdi
með athygli öllu því sem þau
tóku sér fyrir hendur.
En þegar minst varði, vakti
rödd gömlu konunnar hana af
þessum draumi og hún varð að
hverfa aftur að sínum leiðinlegu
hversdagsslörfum.
Nokkrum sinnum liafði fata-
salinn komið í biskupshúsið í
verzlunarerindum og stundum
liafði María mætt honum á leið
til kirkjunnar. Þá lieilsaði hann
henni alt af vingjarnlega. Og
ekki leið á löngu áður en þessi
kurteisi ungi maður hafði vakið
hlíðar tilfinningar í hrjósli henn-
ar, svo að hún hlakkaði lil
þeirrar stundar, þegar hún fengi
að sjá liann úli í garðinum.
Hann varð þess líka íljótt á-
skynja, að Maríá bar hlýjan liug
til hans, og var það honum
sannarlegt gleðiefni, því sömu
tilíinningar hreyfðu sér lijá hon-
um. Hann kom því alt af á
sama tíma í garðinn og Maria
opnaði gluggann sinn og liorfði
út. Á þennan hátt gafst þeim
færi á að tala hinu þögula ásta-
máli, sem fólgið er í augnatil-
litinu einu.
En þessi friður slóð ekki lengi.
Einu sinni kom gamla konan
óvörum inn i lierbergi Maríu,
þar sem hún sal við opinn
gluggann og horfði út.