Fanney - 01.05.1908, Síða 38

36
FANNE Y.
I
sig, gaf henni þennan kjól. —
Hann var enn þá mjallhvítur
og jafnfallegur og hann var dag-
inn sem hún gekk í honum inn
að altarinu. Henni hafði ætíð
fundist hún geta séð af öllum
eigum sínum, nema þessum kjól,
því að við hann var tengd
kærasta endurminning hennar.
Silkið í lionum var sterkt og
dýrt. Engin alþýðukona átti svo
dýran og vandaðan brúðarkjól.
Hún lét aftur augun örfá
augnablik.
»Komdu með kjólinn, Jósef-
ína«. — Hún strauk höndunum
um hvíta lcjólinn, sem lá svo
fagurlega ofan á rúminu hennar.
»Látið mig sjá hann í síðasta
sinn«, sagði hún og bar hann
að vörum sínum og kysti hann.
Hún hafði liugsað sér, að skilja
hann aldrei við sig. En hvað
átti hún nú að gera við silki,
þegar hún átti tvö börn og hafði
ekkert handa þeim að borða?
Hún lcysti kjólinn enn einu
sinni, val'ði svo klút utan um
hann og fékk stúlkunum.
»Verið þið nú fljótar, stúlkur,
til þess að þið náið áður en
lánshúsinu verður lokað, því að
annars fáum við enga peninga«.
Þegar þær voru farnar, hall-
aði hún sér út af og grét eins
og bai'n.
Allar endurminningar liðna
tímans rifjuðust upp í lxuga
hennar á þessaii stundu: hin
skammvinna gæfa og langvinna
neyð. — —
Að lítilli stundu liðinni var
dyrunum lokið upp. Stúlkurn-
ar komu altur með kjólinn.
»Við ui'ðum of seinai', mamma;
það var búið að loka húsinu«.
»Hvað eigurn við nú að boi'ða?«
»Það er ekki svo mjög langt
til moi'guns. En heyrðu mig,
raamrna! Hvað er þetta, sem ég
fann áðan í vasanum á kjólnum?«
sagði Jósefína og fékk móður
sinni bréf.
»Hvað er þetta?«
»Ég veit það ekki. Er það
ekki satt, María? Fundum við
það ekki í kjólvasanum?«
María litla staðfesti orð systur
sinnar. i
Móðirin þerraði tárin af aug-
um sínum, til þess að sjá betur
utanáskriftina á þessu óvænta
bréíi.
En hún var þá engin.
Hvað getur þetta annars verið?
Hún opnaði biéfið. Innan í
því var þúsund króna seðill og
lítið blað, sem þessi orð voru
ski’ifuð á:
»Hjartanleg heillaósk
á brúðkaupsdegi þínum.
Og sem lítinn styrk til bú- -
skaparbyrjunar sendi ég þér
þessa gjöf«.