Fanney - 01.05.1908, Qupperneq 46

44
FANNEY.
-i
Þegar móðirin var að segja
drengnum sínum frá þessu, og
var búin að raula fyrir hann
mörg falleg lög, sofnaði hann í
faðmi hennar og svaf að þessu
sinni sætt og rótt, lil mikillar
gleði fyrir móðurina; þó hún
gæti nú ekki sofnað aftur, þá
gladdi það liana, að barnið henn-
ar veika liafði nú fengið ró, og
hún þakkaði það gjafaranum
alJra góðra liluta.
Þegar barnið valuiaði að
morgni næsta dags, sagði það
móður sinni, að sig liefði dreymt
svo óslcöp fallegan draum.
»Hugsaðu þér, elslcu mamma«,
mælti drengurinn, »ég var í fögr-
um garði. Ó, þar uxu mörg,
Ijöldamörg tré. Þau voru fögur
eins og jólatré og greinarnar
svignuðu undir þutiga stórra epla
og annara ávaxla. Þar var líka
uppspretta og upp úr henni ólg-
aði vatn, tært eins og kristall.
Þá kom til mín engill, setn spurði
mig, hvort ég væri goll barn og
kynni bænir. Eg sagði já við
því. Þá tók engillinn mig við
hönd sér og leiddi mig að lind-
inni og mælti: »Þegar veilcl barn
drekkur af þessu uppsprettuvatni,
verður það þegar heilt lieilsu«.
Þá drakk ég af vatninu og það
lcældi mig mjög og hresti. Þá
leiddi engillinn mig aflur út i
garðinn og sagði mér að fara
aftur lil þín, mamma mín, og
vera þér hlýðinn og góður
drengur«.
Móðirin brosti, þrýsti bjartans
drengnum sínum að brjósti sér
og gladdist yfir því, að hann
hafði dreymt svo vel í örmum
hennar, og að liann var nú
friskari en kvöldið áður og að
nú skein æskufjörið aftur út úr
augum hans. Tlt. Á.

FYIÍSTA IvIRKJUFERÐIN.
Prestskona: »Ég ætla nú að
lofa þér að fara í kirkju í dag
i fyrsta sinn, Stina mín. Hann
pabbi þinn ætlar að messa. En
þá verður þii að vera kyr og
siðsöm, því að þar eiga allir að
þegja og sitja kyrrir«.
Þegar Stína kom h'eim úr
lcirkjunni og móðir hennar fór
að spyrja hana tíðinda þaðan,
sagðihún: »Það voru allir sið-
samir í lcirkjunni, nema hann
pabbi; hann var alt af að tala
og hafði svo hátt«.