Leiftur - 01.01.1915, Blaðsíða 8

6
L E I F T U R
andi frá því að sögur hófust. Biblían og fornsögur
vorar og annara þjóða sanna það bezt. Hve mikið
Forn-Grikkir hafa lagt upp úr draumum sést ljóslega á
því, að enn er við liði draumur Sókratesar, er bann
dreymdi nóttina áður en Platon kom til bans. Sá
draumur er þó ekki ber og hefði gengið athugalausl
fram hjá fjöldanum. Spakari og fegurri líkingadraums
gelur þó naumast. Sókrates dreymdi að mjallahvítur
álftarungi kæmi og settist á kné hans. Þegar vængirnir
voru fullþroska, hóf unginn sig i loft upp og sveif á
hraut með söng.
Á síðari tímum liefir mikið verið reynt til að berja
draumatrú niður sem aðra markleysu. En það er fá-
sinna að segja að allir draumar séu endurkallaðar
endurminningar. Þeir, sem halda því fram, sýna að þeir
þekkja eigi til draumspeki, hvorki frá sjálfum sér né
öðrum. Að sönnu er mestur hluti af draumum mark-
leysa og endurminningarugl. En eigi er svo fátt af þeim,
sem ganga alveg eftir, og sem eigi verður séð að standi
i sambandi við það, sem liðið er. Mótlætið er, hve
sjaldgæft það er að draumar séu þegar skrifaðir upp
og vottfestir. Og þó að jafnaði sé heppilegast að taka
lítið mark á draumum, geta þeir engu að síður haft
mikið gildi fyrir sálarfræðina og dulspekina.
Nú virðist þó draumatrúin aftur vera farin að styrkj-
ast. Er það fyrir skynsamlegar athuganir og órækt gildi
sumra drauma. Engum sögnum er heldur jafnauðvelt
að safna sem draumsögnum; svo mikið er til af þeim.
Það má telja einkennilegt, hve lítið er til á prenti af
dulrænum kynjaheyrnum, ekki fátíðari en þær þó eru.
Menn hafa reynt að álíta þær allar sem misheyrnir, er
sjálfsagt væri að vísa á bug sem annari marklej'su. Á
síðustu árum eru þó að verða nokkrar breylingar á
þessu. Margir sjá nú orðið að engu ómerkari eru dul-
heyrnir en svipsjónir. Auk þess eru þær miklu algeng-
ari, og oftar ber það við að samtímis hafi fleiri en
einn dulheyrnir en svipsjónir eða aðrar dulsýnir. Mér