Leiftur - 01.01.1915, Blaðsíða 32

30
L E I F T U R
Einari Hjörleifssyni. Þagði Bjarnþór fyrst við. Svo
sagðist hann engum hafa mætt, og ekki heldur orðið
var við þetta fólk í Borgarnesi. Betta virtist því á Borg
mjög einkennilegt. Áleit það að Bjarnþór hefði hlotið
að mæta hópnum rétt norðan við leilið, og nokkru fyr
en leiðir skiftast fyrir ofan Borgarnes. Bjuggust heldur
alls eigi við svo mörgum saman á íerð, nema þeim,
sem kynnu að vera í fylgd með fíinari Hjörleifssyni.
Svo leið timinn, unz það voru nær fjórar stundir af
hádegi. Sást þá frá Borg mannareið eftir þjóðveginum,
vestan af Mýrunum. Þektist þá, að nú voru á ferð
hinir sömu og fyr um daginn. Hina ókendu könnuð-
ust menn einnig við af útlili, klæðahurði og reiðskjót-
um. Hallgrimur á Grímsstöðum reið Bleik sínum. Fór
hann af baki rétt hjá kirkjuhorninu, og skifti fáum
orðum við tvo menn, er voru þar. En þá menn hafði
fólkið á Borg eigi séð í fyrra skiftið. En nú reyndist
alt raunveruiegt. Hallgrímur var þar á ferð ásamt konu
og þremur uppkomnum börnum. Par var og Eir.ar
skáld Iljörleifsson með frú. Guðný Níelsdóltir hústreyja
á Valshamri og dælur hennar þrjár. Húsfreyja Sesselía
Nielsdóltir, kona Bjarnþórs, Indriði Indriðason og Iírist-
inn bróðir lians.
Þólt það á Borg teldi víst, að Bjarnþór hefði hlotið
að mæta hópnum, ef um annað en sýn hefði verið að
ræða, þá leilaði það samt, frá öllum hliðum, vissu fyrir
þvi, að raunverulega hefði þetta ekki getað átt sér stað.
Vildi það því halda sýninni leyndri. Óttaðist að það
myndi skoðaður feigðarboði, er Haltgrimur reið bleikum
hesti og fór af baki hjá kirkjunni. En Hallgrímur lifir
enn þegar þetia er skrásett 29. nóv. 1915.
En sögnin barst smátt og smátt út og loks til eyrna
Hallgrími. Þetta var og eðlilegt, af þvi að hún varð svo
mörgum kunn þegar í byrjun.