Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 60

Syrpa - 01.10.1915, Blaðsíða 60
122 SYRPA II HEFTI 1915 svipstundu. Hungur og hræðsla eru ]>að eina, sem kemst að í með- vitund hundanna, og tómur magi fyllir þá meS grimd.” “Það var einkennilegt og næstum voðalegt að sjá afleiðingar hinnar blindu eðlishvatar í hundunum. Meðan beir voru í aktygjunum eða lágu og hvíldu sig^ voru þeir vina- legri hver við annan. En undir eins og fæðan kom í huga þeirra urðu þeir varir um sig og voru óðar komnir í áflog, cf eitthvað bar út af. Og jafn fljótir voru þeir til áfloga, ef eitthvað fór aflaga í lcstinni; aðra stundina voru þeir rólegir og dilluðu rófunum, en hina stundina voru þeir grimmir, áflogagjarnir og glepsandi vargar.” “Einn dag, þegar suðurferðin var því nær á enda, hafði lati Brúnn drcgist aftur úr hinum hestunum. Honum skriðnaði fótur, og þar sem _hann var orðinn þreyttur, datt hann. Hundalest var rétt á eftir. Undir eins og hundarnir sáu hest- inn falia hcntust þeir á hann, hvern- ig sem reynt var að lialda þeim í skefjum. Brúnn tók duglcga á móti. Beit og hristi hundana með tönnunum, og fékk mörg tannaför sjálfur, þótt þau, sem betur fór, væru eigi hættuleg. Loks urðu hundarnir barðir f burtu og voru brotnir á þeim skíðastafir og sleða- stengur. En svo voru þeir seigir að enginn þeirra meiddist.” Lýsing af dagleið. ítoglulegri dagleið milli áttundu og níundu stöðvar er lýst þannig, og er hún dagsctt 10. febrúar. “Um bil kiukkan hálf tólf kalla eg til klukkan 9 um kvöldið skríðum við út úr svefnpokunum. Hér um Oates: “Hvernig gengur það?” Eg fæ svar að alt sé tilbúið og rétt á eftir höfum við nóg að gera við sleðana og hestana. Manni kólnar á höndum og fótum við það. Á- breiðurnar eru teknar af hestunum og aktýgi lögð á þá; tjöld og á- höld cru bundin á sleðana og fóður- pokarnir fyltir fyrir næstu áningu. Hestarnir eru leystir af strengnum^ hver á cftir öðrum, og settir fyrir sleðana. Oates gefur nákvæmar gætur að sínum hesti. Honum er ekki um að láta jafn fælna skepnu standa lengi ferðbúna. Ef maður er fljótur sjálfur, þá verður maður óþolinmóður af að bíða eftir félög- um sínum, sem seinni eru. Wilson og Meares standa hjá, reiðubúnir til að hjálpa til með það sem þarf. Ennþá bíðum við. Strengirnir verða að takast upp; eitthvað þarf að laga á liestunum; einn lags- manna hópurinn hefir orðið seinni að taka upp sitt tjald en við hinir. Manni gremst af að standa með ís- kalda fingur á beizlistaumunum, og hesturinn reynir að snúa höfðinu undan vindinum. Loks er alt til- búið. “Af stað! Bowers á undan!” Og Birdie—við kölluðum hann altaf því nafni—teymir stóra klárinn sinn fram fyrir hina, og byrjar gönguna með föstum, jöfnum skrefum, sem hann lieldur jafnt og stöðugt. Hestunum er orðið kalt, svo þeir rjúka strax af stað. Einnaskórnir okkar vilja renna til á hálum ísn- um og fyrst í stað ciga ökumennirn- ir erfitt með að fylgja hestunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Syrpa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.