Syrpa - 01.10.1915, Side 124

Syrpa - 01.10.1915, Side 124
Hersöngur Frakka. Eftir Carl Muusmann. Síra Mattliías Jochumsson hefir þýtt hersöng þann sem liér er talað um °é byrjar þýðingin Þannig: „Fram til orustu ættjarðar niðjar“ kannast flestir íslendingar við það kvæði. “Tafsöm leið er til Tipperary” er sungið langt um oftar en nokkurt annað lag meðal enskra hermanna. Þeir geta gengið eftir tónum hess klukkustundum saman, án þess ;að taka eftir að gangan þreyti þá. Það liefir sefandi áhrif á heilann og veitir sporinu fjör. Það hefir verið margreynt að breyta til og viðhafa aðra söngva á liergöngum, en hversu vel sem þeir liafa virst valdir hafa skiftin aldrei hepnast. Það er ekki öllum eða öllu gefið að ná hylli; að ]tví leyti er það með kvæði og lög eins og fólkið. List og hylli fara ekki altaf saman. Kvæði og lög ná hylli fólksins aðeins þá þegar þau snerta sálarlíf þess, tala til þess innra inanns. Og kvæðið 'Tafsöm leið til Tipperary” hefir náð svo góðum og föstum tökum á tilfinningalífi ensku þjóðarinnar að Frakkar eiga annan söng, er álíka ekkert jafnast við. festu hefir fengið í þjóðlífl þeirra. Hann er sunginn af háum og lágum mentuðu fólki og ómentuðu. Yið l>ann söng þykir þeim ekkert jafn- ast. Það er hinn ódauðlegi her- söngur þeirra. Það eitt vita flestir um þjóðsöng Frakka, að hann er ortur og lag samið við hann á næturþeli, og að höfundur bæði orðanna og lagsins liét Rouget de Lisle; var hánn deildarstjóri í lier Frakka. En um nánari tilveru atvik þessa fræga kvæðis vita fáir. Olaude Joseph Rouget de Lisle var fæddur á Frakklandi, 10. inaí, 1760, þar sem Lond-de-Saulmér heitir. Þótt hann væri snemma hneigð- ur til sönglistar og skáldskapar, þá valdi hann sérsamt hermannsstöðu, og var lvann einn undirforingjanna l)egar setið var um Strassburg 1792. Ávann hann sér þar vináttu margra meðal heldra fólks, sökum þess hversu prúðmannlega liann kom fram í félagslífi. Rouget de Lisle var heldur eng- inn eldrauður uppreistarmaður ])ótt sumir ef til vill haldi að svo liafi hlotið að vera um þann er annan eins eld gat látið í Ijóð sín og lög. Því fór svo fjarri að hann
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Syrpa

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.