Nýjar kvöldvökur - 01.03.1917, Side 26

72
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
afskiftalaust og óátalið, að sjá þig eta svína-
kjöt og drekka vín, og lét þig njóta hins kristi-
lega sjálfræðis, sem mig minnir að þú nefnd-
ir það að sötra vin. Einungis í hjarta mínu
fyrirleit eg þessa óhreinu fæðu. En hér getur
þú ekki látið afskiftalaust, þólt eg, eins og
mér er bezt lagið, reyni að hressa mig upp á
leiðinni gegnum þetta hrikalega fjallendi, og
syngi glaðlega söngva mér til ánægju og
afþreyingar. Rví hvað segir ekki skáldið:
«Söngurinn er sem himnesk dögg í skaut eyði-
merkurinnar, og gefur ferðamanninum byr undir
báða vængi.<
«Ekki lasta eg ást yðar á skáldskap og
fögrum vísinduin vantrúaði vinur.sagði kross-
riddarinn, »þótt bæði eg og þú ef til vill gef-
um þeim meira rúm í huga vorum en ætti
að vera. En bænir og sálmar eiga betur við
hér í þessum dauðansskuggadal heldur en
mansöngvar og drykkjuvísur. Hér, þar sem fult
er af vondum öndum, sem helgra manna bænir
hafa hrakið út frá bústöðum manna og rekið
hingað, þar sem þeir mega leika lausum hala
í óbygðum, sem eru bannfærðar eins og þeir.«
«Farðu sæmilegum orðum um illa anda,
kristni maður, því vita skaltu að þú talar við
þann, sem á einn ættlið sinn að rekjatil þess-
ara ódauðlegu vera, sem trúarbræður þínir
óttast og spotta.»
Rað vakti ekki ákaflega mikla undrun hjá
Kenneth riddara að heyra þetta, því sagnir um
tröllskap og myrkravöld voru almennir hús-
gangar þeirrar aldar. Hann signdi sig að vísu,
en bað þó Saracenann jafnhliða að segja sér
nánar frá hinu undrunarfulla ætterni sínu og var
Saraceninn fús til þess.
»Hlustaðu þá til, hrausti vestanmaður,« sagði
hann: «Þegar Zohauk hinn vilti sat á veldis-
stóli Persa, gerði hann samning við makt myrkr-
anna. Pað fór fram í leynihvelfingu i Istakar,
sem illir andar höfðu höggvið útíklett löngu
áður en Adam var skapaður. í hvelfingu þess-
ari ól hann á mannabióði tvo voðalega högg-
orma, sem eftir þvisem fornskáldin segja, voru
orðnir óaðskiljanlegur hluti hans sjálfs, en til
að geta haldið þeim við varð hann að heimia
daglegar mannfórnir af þegnum sínum. Petta
ástand hélst langan tíma, en þar kom þó, að
vesalings þegnarnir þoldu þetta ekki lengur,
risu upp og undir stjórn hraustra drengja ráku
þeir hann frá völdum og lokuðu inn í helli
einum.
En það var eigi um þetta mannhrak, sem
eg ætlaði að fræða þig, heldur hitt, að eitt sinn
þegar sporhundur hans kom af mannaveiðum
komu þeir með sjö systur til hvelfingarinnar í
Istakar. Pær voru ungar að aldri og hver
annari fegurri; þær voru dætur spekings eins,
sem ekki átti annað en þessar fögru dætur og
vísdóm sinn. En svo fagrar voru systurnar þeg-
ar voru þær komnar til hvelfingarinnar og stóðu
þar léttklæddar og áttu að fórnfærast, að ó-
dauðlegir andar komust við og urðu ástfangn-
ir. Prumuveður skall yfir, jörðin skalf og hvelf-
ingin rifnaði; og gegnum rifuna kom maður
í veiðimannabúningi og bar hann boga og örf-
ar, á eftir honum komu sex menn aðrir eins
búnir og voru það bræður hans. Sá sem kom
fyrstur, greip hönd elztu systurinnar og sagði
í hljóði með viðkvæmri rödd: »Zeineb, eg er
Kotrob konungur undirheima.Eg og bræður mín-
ir erum skapaðir úr hreinum frumeldi. Við vor-
um of stærilátir til þess í öllu að hlýða boðum
þess almáttuga og viðurkenna sem jafningja
vora þessa leirklumpa, sem nefnast menn.
Þú hefir ef til vill heyrt það utn okkur að
við værum grimmir og ósáttfúsir, en það er
ekki rétt lýsing á okkur. Að náttúrufari erum
við mildir og göfuglyndir. Við erum aðeins
hefnigjarnir, þegar við erum áreittir, og grimm-
ir, þegar oss er storkað. Við erum tryggir
þeim, sem ber traust til okkar. Hinn vísi Mit-
rasp faðir þinn er svo vitur, að hann tilbiður
ekki einasta þann, sem veitir ait gott, heldur
og þann, sem er talinn úthluta því ilia í mann-
heimi. Og þessi faðir þinn hefir ákallað oss
og við höfum heyrt bænir hans. Yfir þér og
systrum þtnum vofir hryllilegur dauðdagi, en
ef þú og þær vilja gefa okkur bæðrunum
Iokk úr hári ykkar setn veð fyrir trúskap og