Nýjar kvöldvökur - 01.10.1930, Side 44

186
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
það er í stuttu máli um það að segja, að
sem allra flestir ættu að lesa það og hugsa
um það, sem þar er sagt. — Það er auð-
sjáanlega sprottið af innri þörf höf. til
þess að berjast og beita sér fyrir einu
fremsta nauðsynjamáli þjóðarinnar, því
máli sem er þannig vaxið, að óhætt er að
segja að undir réttri lausn þess er komin
framtíðar-tilvera og velgengni þessa
þjóðfélags. Ýmislegt er það auðvitað í
ritinu, sem er þess eðlis, að orkað getur
tvímælis, hvort höf. sjái rétt eða ekki, en
þá er það annarra að leiðrétta það sem
leiðrétta ber.
Ritið er, segir höf. sjálfur, »samið f
þeim tilgangi að glæða áhuga fyrir ný-
rækt, nýbýlum og framförum í sveitum.
Nýbýlamálið, út af íyrir sig, er eitt allra
stærsta framtíðarmál hér á landi. Á vel
við á þessu hátíðarári að minnast þess í
riti. — Og framar alls væri ástæða til að
hrinda því áleiðis á þessu ári, t. d. með
samskotum, til að styðja félagsskap um
málið«.
Vér hvetjum sem flesta til að lesa bók-
ina og óskum að hún mætti ná tilgangi
sínum.
Perlur, I. árg., 3.—4. hefti.
Júní. 1930.
Alþingishátíðin hefir freistað útgef-
enda »Perla«, eins og margra annarra;
hafa þeir sent út hátíðar-hefti — og tek-
izt vel. — Eru þar nokkrar góðar ritgerð-
ir, eftir ýmsa góða menn. Af skáldskapn-
um, sem birtist, er flest eða alt mjög lag-
legt, en fátt, sem festist í minni, nema
kvæði Davíðs Stefánssonar, »Við kvörn-
ina« — er það Gróttusöngur hins nýja
tíma og talsvert áhrifamikill — og smá-
saga, »Eins og gengur«, eftir Kristmann
Guðmundsson. — En það, sem einkum
gerir þetta hefti eigulegt, eru hinar
mörgu og góðu myndir og kynning á ísl.
list, sem það flytur.
Dómarar.
Vér skerum ei skarið af týru,
þótt skoðum vér hjörtu og nýru.
— Lítill er vandinn að vega
og virða allt réttilega:
Boðinn er bezti vitinn,
Sá blindi skal dæma um litinn. —
Lögmál um lýðsins hylli
lásum vér spjaldanna milli:
Fátt skal með þökkum þegið,
þeim skal við steininn slegið
og dregnir niður í drafið,
sem djarfast sækja á hafið.
Þeir yrkja ei eftir nótum,
þeir eru valtir á fótum.
— Það er ekkert af þeim að hafa,
sem eftir perlum kafa.
En hinum vér föllum til fóta,
sem framar ei standa til bóta.
Þeysa á gæfu-gandi
garpar á þurru landi,
þeir hafa þakkir hlotið,
þeir hafa ísinn brotið,
þeim vér fáum ei þokað,
þeim er Helvíti lokað.
Okkur er skemmt þegar skyggir,
ef skuggana einhver byggir,
ef nátt-tröll á nökkvum fljóta,
en nýju skipin sín brjóta
þeir, sem leita sér landa
á langferð til ókunnra stranda.
Þeir njóta ei hvíldar í náðum,
því nú hefst leikurinn bráðum:
Frýr skuturinn skriðar,
skammt ferðlúnum miðar,
drúpir hin dökka vofa,
drengir í austri sofa.