Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 25

TTLGAKGUR IIINS ÖNíTARISKA KVIíKJUFJELAGS.
79
und og meðlfðunaTsemi, og snortnir af návist guðs og
fulli'i' vandkjetfngar yiir biKuðralagslcysi mannanna, flytja
jþeim gleðiboðskapinn usn góðan og alstaðar nálægan föður
mairnkynsins. Hjá þeim v-ei’ður allt sama -xttin. Þei.r
prjedika manndómlcik guðs.
I>á rníi ircfna Sdkratcs, 'Kant, og Chaivning, sem taka
npp þykkjuna fyrir nr&nndtfminn, þegar hann er svo lftils
virtur, að ailt vnannkyn cr tabð. maðkar jar-ðarinnar, og
cnginn maður tií ncinnar þckkingar fær eða til neins
góðs verks haJSlegur. Þcir prjedika guðdómleik manns-
ins.
Þessari manndómsmeSvituiwl fylgir sá upprcisnarandi
scm kcmur fram f Voltairc, Carlyle, og Byron, gegn þvf
fargi, srui ifofntiskja og vsnsfesta hafa stcypt yfir mann-
l'ffið
Þáeru þcir, scmcinsog Ltfiter, Painc, Parkcr, og Inger-
soll, bera fána uppreisnarimiAr háttálofti, fmyndir kjarksins
og karimennskunnar,. scm ekkert láta fyrif brjósti brenna,
þótt við jafn marga djöfla v-æri að stríða cins og þakstein-
arnir eru á hiisunum.
Enn cru þeir, sem eins og Jok, ProtagoTas,1 Hume,
og Huxlcy, heyja ævarandi strfð við efasemdirnar, spyrja
og spyrja, án þcss að fá fullnœgjandi svör, og cnda eins
og þeir byrijuðu, f efa.
Út úr þessum efasemdafkjckjum leit'ast cnn aðrir við
að smjúga aftur inn í sfna upprunalegu ,,barnatrú“, eins
og Hegel, hinn heimspekiicgi taismaður þrzku ríkiskyrkj-
unnar, Thoims Reid, sem hóf hina skozku, kalvfnsku
sáiarfróðleiksvafninga, og John Watson (lan Maclaren),
eftirmaður hans í þeirfi tfúmálameðhöndlun.
* Hiun morkuoti af ,/óödtunum“ jjriaku, scm hjolt því fram,
ongiun m-:ðir gæ' i haft virkilcga vijsu uin uokkurn akapnð*n hlut.