Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 29

TILGANGOK I1INS ÖNiTALISKA KYRKJUFJÉLAGS. 2}
flaginu, hvað þá að þeir vildu bjarga nohkru af eldri tíján-
«m, hversu gagnleg eða fögur scm þau væfu.
í öllu þessu er fólgið kæiuleysi en ekki frjálslyndú
Sízt af Öllu gæti það verið friáilslyndi í trúarefnum, þvf að
í þessu kemur engin trh I ljés, hvorki trfftítarisk. eða úní-
tarisk. Tnt tltknar ákveðið, hiklaust sákíástand, sem
bindur sig vi«S emhverja staðhæknSega vdssu. bcssa stað-
hæfanlegu vissu finnur hver ðmttariskur maður nú á tfm-
um f gróðrarmagni alheimsins, scm rennur i gegnum eina
dslitna keðju, þess scm guðlcgt er, mannicgt, og náttúr-
5egt. Hver, sem þaftnig Iftur á, sjer sirax, að trúin á
guð sem alfftður er eintðm S&taiæti, nema fðlk finni til þess,
að allt mannkynið sje systkin, og guðleg ættefnisbönd
tcngi það viðall-stilveruna. Sít trúverðuf að komaframfelsku
og samvinnu viðguð og menn, eins og bcnt er til í tilgangs-
yfirlýsingu hins Gnitariska kyrkjufjelags vors, og sú sanv
vinnaer f því fðlgin, að beina verkunum gróðrarmagnsins,
innan inannssálarinnar og utan, í blessunarrfka átt, svo að
það, sem gott er, geti þrifist. Til þess að beina straumn-
um þessa leið, finnur maðurinn sig knúinn til að halda
hugmyndum sínum & lofti, sýna gildi þeirra, og virnia að
útbreiðslu þcirra, og f þvf skyni ganga hiklaust og rólcga
f berhögg við all&r mótstæðar skoðauir, án þess að í því
sje fólgið nokkurt ófrjálslyndi. Þ& cr honum ekki framar
orðið hœtt við kæruleysi í trúarefnum. cr hans trúar-
bragðastarfsemi orðin æðra og meira cn að eins það, að
mótmæla annara skoðunum. M fyrst sýnir það sig, að
hann álftur sína trú svo göfuga, að hann skammast sfn
ekki fyrir hana, og er upp úr því vaxinn, að láta sjcr
vera allar skoðanir jafn kærar.
kkki FLVSJ- Frjálslyndi í trúarefnum er ekki held-
UNGSIIÁTTUR. ur neinn flysju'ngsháttur. Sá maður, sem
á sjcr eina skoðun kærari en aðra, gctur samt sýnt ósann-