Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 31

TILCANGUR IIINS ÖNÍTARISKA KVRKJUFJELAGS.
^5
menn beri lotningu fyrir hjegómaskap ýmsra villimanna-
trúarbragða ; og ekkert vit f þvf, að ætlast til að únítar-
iskir menn bcri lotningu fyrir brauð-holds og vfn-blóðs
helgidómi trfnftariskra manna; eða cvangeliskir mcnn
fyrir dýrlingamervjum kaþólskra manna og jarldœmi páf-
ans. Allt þctta er beintfnis hfiðulcgt frfi sjónarmiði ann-
arar hliðarinnar, og þótt flysjungshfittur eigi þar ekki við,
þá cr enginn mótmælandi skyldur til að sýna þvf nokkra
lotningu, cða efla það á nokkurn liátt.
EKKI Ekki á virkilegt frjálslyndi hcldur
STJóRNLEYSI. neitt skylt við stjórnleysi f þcim skilningi,
að viðurkenna hverjum manni ieyfilcgt, að skeiða taum-
laust cftir sfnum eigin girndum og gcðþótta. Slfk viður-
kenning cr ckki frjálslyndi, hcldur sjálfsmorð frelsisins.
Þannig lagað stjórnleysi er skortur á vemdun hins góða,
offrclsi sem veldur ófrelsi, af því þar mcð fylgir vöntun
þcirra skilyrða, scm gjöra mannlffið óhult og einstakling-
inn frjáisan að sínu framferði.
Frjálslyndur maður hefir það staðfastlega í huga,
livað sjer og öðrum mönnum sjc frjálst að aðhafast. Ilánn
vrcri þá ckki frjálslyndur, cf hann vildi láta ófrjálst athœfi
h ifa framgang f manrfjelaginu.
LjóSS- Sannarlegt frjálslyndi cr það skap-
i>rA. ferlisástand, að vilja ,,opnasálarallaglugga
andans sólargeislum mót“.
Frjálslyndur maður œskir sem mestrar andlcgrar
birtu inn f sálu sína, úr hvaða átt, sem.hún skín. Ilann
þráir að vita sannleikann sjálfur, en við það lætur hann þó
ckki sitja, heldur miðlar öðrum mönnum fúslcga af þvf
andlega Ijósi, sem honum hcfir vcizt. Annað va ri nfzka
cða lcti í andlcgum cfnum, og ckki samboðið frjálslyndum
manni.
Frjálslyndur maður spyr þcss aldrei, hvort mcira