Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 41

TILGANGUR IIINS tÍNÍTARISKA KYRKJUFJELAGS. 3S
slnum tíma verða þannig hin svo nefiidu rjetttrúnaðarfjelög
að eins svipur hjá sjón, líkamir, sem smáleysast upp eða
breytast þcgar líf hinna fornu tröarbragða er út kulnað ;
en af hinum sundurleystu efnum smámyndast nýjir og
veglegri trúarbragðaflokkar, sem eru viljugir til áð lofa
ljfísinu inn, úr hvaða átt scm það skfn. Svo lengi sem
þcir ckki ,setja sig upp á mðti þekkingarfýsn mannsandans,
geta þeir haldið daglega uppyngdu lífsmagni, en hvenæt
sem frá þeirri rcglu verður vikið, fer þeim eins og öðrum
trúarbragðaflokkum, sem á undan eru gengnir, að þcir
dcyja, steingjörast, og moina f sundur.
GöFGANDI Þegar trúin er iifandi hefir hún áhrif
TRÚAR- á breytni manna. Um dauð eða hálfdauð
HUGMYNDIR. trúarbrcigð gjörir ekki mjög mikið til, hvert
þau eru góð eða vond eða svona bii beggja ; en þár sem
um lifandi trúarbrögð er að ræða, er allt undir þvf komið,
hvernig þau cru í siðferðislegu tiliiti. Þess vegna erþriðja
atriðið f tiigangi vorum svo þýðingarmikið, að án þess
væru hin tvö atriðin einskisvirði eða verra en einskisvírðh
Ef vjer höfum skynsamlegar trúarhugmyndir, þá höfum
vjcr fótfestuna fyrir lifandi trú, en vjcr œskjum sannar-
lega ekki eftir stcrku lífsmagni í neinni trú, ílema því að
eins, að hún sje grundvölluð á göfgandi trúarhugmyndurn.
Flestu íslenzku fólki inun koma samán um, að MúHameðs-
trúin liafl vcrið óþarflega lffmikil á uppvaxtarárum sínum,
eða Mormónatrúin, þangað til þjóðfjeiagið tók þar í taum-
ana. Það er þannig sfðast, en ekki sízt, um það að ræða,
að vekja og við halda göfgandi trúarhugmyndum.
Giifgandi cru þær trúarhugmyndir, scm miða að þvf
að lyfta manninum á æðra stig cn hann hefir staðið á að
undanfiirnu. Þær verða að hafa þroskunargildi til að bera;
verða að hafa gróðrarmagn í sjer fólgið. I þessu tilliti
falla engar kenningar betur saman, cn gróðrarmagnskenn-