Ný dagsbrún - 01.01.1904, Síða 54

'4:8
NÝ DAGSBRfrN. :
þvf f samrœmi við hina giJmlu kaþólsku skoðun, cn eftir
þvf sem vestar dregur, þangað sem þjóðlffið cr yngra,
rýmkar um hiiftin, og þó það sjc vfst hvergi f Bandaríkj-
unum, cins og fi íslandi, beinlfnis tckið fram mcð líJgum,
að hjónaskilnaður skuli ffist, þcgar málspartarnir að cins
œskja þess, fui þcss að það sjc nokkrar sakir um að ræða,
þíi cru liigin meðhöndluð þannig að það cr sama scm það
væri lcyft. Hjcr í Canada cru hjónaskilnaðarliigin lík og
fi Englandi, cn maður gctur sjcð fi riiddum, scm komið
hafa fram í bliiðum f scinni tfð, að þau cru að fá það álit á
sig að þau sjc óhafandi. Þó mcnn vildu nú segja að
þær raddir væru raddir cinstakra manna en ckki fjöldans,
þá cr hœgt að sýna að þessar raddir tala fyrir ceðimarga,
og til þcss að sjá það þarf ckki annað cn að athuga frjctt-
irnar, sem blöðin bera um canadiskt fólk, sem fer yfir til
Bandaríkjanna til að fá hjónaskilnað þar, og cins þarf ekki
annað cn að tala við fólk almennt, til þess að komast að
því, að menn vilja afnema hinar gömlu tálmanir. Það
dcttur vitanlega cngum f hug að mæla með þvf, að hjóna-
skilnaður sjc vcittur bara til þcss að auka hjónaskil-náð;
hcldur mæla mcnn mcð honum af því að reynzlan Iicfir
sýnt, að hann cr-bót við ýmsu sem illa fer, og það cr kom-
ið svo langt að menn ýmist neita.að taka-ritniaguna til
greina í því sambandi, cða þá að menn þegja um þær
skipanir sem hún virðist gefa, en sýna í verkinu að þær
cru dauður bókstafur. Það verður stundum óneitanlcga
dálftið ósamrœmi í framkomu manna undir svona kring-
umstæðum, þcgar verið cr að rcyna að þjóna tvcimur
hcrrum í scnn, cða hvað sýnist mönnum um það, þcgar
presturinn scgir við brúðhjónin mcð orðum Markúsar guð-
spjalls, 10. kap. 9. v.: ,,Og það scm guð Iicfir samtengt
má ckki maðurinn sundur skilja”, og svo scgir hann. aftur
við þcssar sömu persónur, þcgar þær koma til að ganga í