Ný dagsbrún - 01.01.1904, Qupperneq 71

XORðUR OG KIdUR.
65
mun fordœmast“. Og þó stcrkast þar sem Mannsins
sonur er l&tinn segja á degi dómsins: ,,Farið fríi mjcr
bolvaðir / þann eilífa eld, sem bftinn cr djöflinum og öllum
hans&rum'*. Þávar Kristur og oft og einatt, bæði ífreist-
ingunni og endrarnær, að bcrjast við djöfulinn og illa anda
scm hann var að fttrcka af hinum og þessum. 'x'
Þcgar kyrkjan fór að ráða lögum og lofum, eftir fund-
inn í Nícea 325, fór hftn að þerja þessar hugmyndir inn f
alþýðuna. Hún herti einlægt á syndaprjedikuninni, ein-
lægt varð maðurinn vesælli og vesælli og einlægt ásótti
djöfullinn mcnnina ákafar og ákafar. Menn hafa óefað orð-
ið meira eða minna vitstola af hrœðslu. En því meira
scm vitið þvarr, því meira lcituðu menn á náðir kyrkjunn-
ar. Kyrkjan ftthftðaði mönnum á allar lundir, ógnaði
þeim og ógnar þeim cnn þann dag í dag með öllum hugs-
anlegum skclfingurn. Sem dœmi þess hve auðvirðilegan
hftn gjörir manninn má taka það, er hivm mikli málsnill-
ingur vor, Vfdalfn gamli, lfkir hinum iðrandi syndara við
fiaðrandi hundtík, eins og margir yðar 1/klega muna úr
einni af ræðum hans. Lengra held jeg að tæplcga sje
mögulegt að komast.
Það citt er vfst, að menn drekka þessa kcnningu f sig.
Það var svo huggunarrfkt fyrir hinar hrclldu sálir, þegar
menn höfðu brotið eitthvað, drepið, myrt, stolið, logið cða
svikið, að geta afmáð þetta allt mcð einu atviki, mcð því
að biðja Krist að 1/kna sjer. Ef að menn gjörðu það f iðr-
unogtrft, þávarallt klappað og kl&rt, þá stóðu hlið himna-
rfkis opin, og enn þann dag í dag hoppa s&lirnar þangað
* I^uBBar fu'nagr.ir gi ð pj llnmanrunna 1 ý m ■ ið.randann þegur
þ ir v jru uppi og hv. ð i álit þ nr i.ö’ð'J n starfacu i lCrÍBts, en hvort
hunn lusfi rjálfur nokkuru' í ma kenut li'.íf» ú bt ú uu, hufu vei.ö deilur
uin. Aðrlkennirg hana var um I ærleikann, bióðu'áitintt, og iú kenning
var oiðiu ulgeng í austur’öndum löigu á undan honum.
Ný Dagsbrúu. I.
5