Nýjar kvöldvökur - 01.01.1952, Blaðsíða 7

Nýjar kvöldvökur • Janúar—marz 1952 • XLV. ár, 1. hefti
Páll H. Jónsson:
I fylgd með þér, skáld.
Þú tókst ntig að hlið þér og leiddir um gangstíg og götu '
í grátvið þíns eigin barms,
og töfranna sjóngleri brást þú að óskyggnum augutn
og opnaðir sjónhring míns hvarms.
Og undrandi sá ég að launstígur þinn um lundinn
var líka vegur míns harms.
Er sólstöfum rignir á sefgræna, ylmandi runna
og sofandi döggvota jörð
þar inni, sem lundurinn veitt hafði öruggast athvarf
og unun við mjúkan svörð.
þitt fagnaðarljóð, sent þér leið þá af brennandi vörum
er líka mín þakkargjörð.
Hvort titrar þinn strengur af eldsárum harmi, eða harpan
af himneskum fögnuði skín,
hvort sumársins þrá, eða minning urn brotlegan bróður
hún bindur í lögin sín,
hvort hljómbotninn ómar af .sælu eða brennandi blygðun,
það bergmálar fiðlan min.
Hvort leggur þú fórnir á altari eldheitra nótta
við áfengra vatna nið,
og dansar við skógarins álfkonu ungtir og varmur
og átti ekki stundar frið,
eða leggur við djarfasta heit þitt og helgustu vonir,
mitt hjarta það titrar við.
i