Nýjar kvöldvökur - 01.01.1952, Blaðsíða 17

N. Kv.
BJARNI GÍSLASON
11
ÞA mír n;iðu þessi tröll,
þankinn er í vafa,
hvort muni nokkur menjaþöll
meira grátið hafa.
Oft er döpur auðargná
uppi í snjóafjöllum,
liér eg alltaf hírast má
í húsntennsku hjá tröllum.
Þegar sé eg mennskan mann,
; mér Jjað gleði veitir,
tállaus ást þá tcndrast vann,
sem tíminn aldrei breytir.
Gumafund nú gæfan lér,
glæðist kellu tiagur.
Sannkallaður sýnist mér
sé Jiað jóladagur.
Sem að be/.t mér lögðu lið,
lausri liringatróðu,
])ökk og heiður hafið J)ið,
Húnvetningar góðu.
Hinar eiginlegu beinakerlingarvísur hóf-
ust síðan á vísu um gangnaforingjann, en
hann var þá og lengi síðan Sveinn bóndi
Kristófersson í Enni í Refsborgarsveit.1)
Þess má geta, að gangnakofi Enghlíðinga,
sem þeir gistu í, stóð á bökkum Skála-
hnjúksár, út og yfir frá Skálárhnjúksbæn-
um. Þó mun það hafa komið fyrir, að
gangnamenn gistu í Skálahnjúk, einkum
ef illviðri voru, um það vitnar hin alkunna
gangnavísa Baldvins skálds Jónssonar:
Hríðin æðir hörð ómjúk,
liauðrið klæðist fönnum.
Ekki hræðist öld ósjúk,
allir snæða í Skálárhnjúk.
Þessum fátæklega samtíning um Bjarna
1) Sveinn Kristófersson drukknaði í Blöndu 1911,
rétt fyrir ofan Blönduós. Var að vitja um net.
frá Kálfárdal skal lokið með þessari vísu.
er hann gerði á yngri árum:
Tóman veit eg vasa minn,
vöntun þreytir muna.
Eg er að leita, en ekkert finn
utan breytinguna.
(Eftir gamalli kornpu minni. — G. Fr.)
Leiðréttingar.
N. Kv. hafa borizt nokkrar leiðréttingar við þátt-
inn um L.ilju Gottskálksdóttur og Jón bróður
hennar, sent birtist í síðasta hefti ritsins, frá Sigur-
jóni Jónssyni á Skefilsstöðuni. Þessar eru helztar:
í þættinum er Jón Gottskálksson talinn hafa ver-
ið ,,búlaus alla ævi“. Þetta telur S. J. rangt. Jón
hafi búið á ýmsum jörðum i Skelilsstaðahreppi,
sámtáls í 24 ár (skv. Búendatali Skefilsstaðahrepps).
Ennfremur hafi Jón búið um skeið (2—3 ár) á
Saurum í Vindhælishreppi. í Jjættinum er lfjami
sá, er drukknaði með Jóhannesi syni Jóns Gott-
skálkssonar, talinn Jónsson. S. J. telur hann hafa
verið Jónasson. Höf. Jjáttarins var vel kunnugt urn.
að Jjað var ekki Bjarni sá Jónsson frá Sauðárkróki,
sem dó 1934. Bjarnar Jjessir voru bræðrasynir, föð-
urfaðir beggja var svokallaður Borgar-Bjarni. S. J.
telur, að í áðurnefndu Búendatali sé Guðrún fylgi-
kona Jóns talin Ólafsdóttir, en ekki Jónsdóttir, en
íullyrðir ekki. hvort réttara sé.
Þessar vísur Jóns telur S. J. úr lagi færðar: Tvö
fyrri vísúorð 2. vísu. bls. 122, eru rétt þannig:
Mynd eg kunni af kaffi fá,
hvolfdi í munn að vana.
Fyrsta vísuorð 5. vísu, bls. 122, er rétt þannig:
Mvnda hvefsinn mærðir fer. (í þættinum: myrðir
fer, sem er prentvilla.)
í vísurn Lilju telur S. J. þessar skekkjur: í 5. vísu,
bls. 123, er annað vísuorð rétt þannig: lundi smá-
um spanga, fyrir: lyndis smáir spranga. í 6. vísu,
bls. 123, er fyrsta vísuorð rétt þannig: Missti eg
fríðan mækja Njörð.
Prentvillur voru auk þessa nokkrar í þættinum.
í vísunum eru þessar lielztar: í 3. vísu, bls. 123:
frið er lokuð tel eg sjón, á að verða: fríð er lokuð
fel eg sjón. í 5. vísu, bls. 124: fór það örðuglega, á
að vera, vegna rímsins: orðuglcga.