Nýjar kvöldvökur - 01.04.1952, Side 42

80
ENDURMINNINGAR KRISTJÁNS S. SIGURÐSSONAR
N. Kv..
Ekki var ég þó nema einu sinni lokaður
úti. Stóð þannig á því, að við Jón Þórðar-
son höfðurn verið á leikfimisskóla, sem Karl
Schiötli hélt um veturinn áður, ásamt öðr-
um fleirum. Þetta sumar var haldin þjóðhá-
tíð á Oddeyri, austan við Norðurgötu. Vor-
um við beðnir að sýna leikfimi á hátíðinni.
Kvöldið fyrir hátíðina fluttum við öll leik-
fimi-áhöld okkar út á Eyri, þangað sem há-
tíðin átti að fara fram. Og er við höfðum
komið þeim fyrir, urðum við að hafa æf-
ingu. Þarna var margmenni samankomið,
því að leikfimi var óþekkt fyrirbrigði þá
hér í bæ. Meðal áhorfenda var Snorri Jóns-
son. En áður en við liöfðum lokið æfing-
unni, fer Snorri heim. Við Jón flýtum okk-
ur*þá í fötin og hlaupum heim. En þegar
við komum að húsdyrunum, var hurðin
harðlokuð, og var þá klukkan 5 mínútur
yfir 10. — Ekki höfðum við geð í okkur til
að berja, heldur fórum við í hús, sem við
vorum að byggja, og sváfum þar í hefil-
spónahrúgu um nóttina.
Einstaka sinnum leyfði Snorri okkur þó
að fara á skemmtanir, og þá fékk hann mér
lykil að Iiúsinu. En aldrei vissi ég til, að
aðrir en ég fengju lykil. Æði oft kom þó fyr-
ir, að við stælumst til að fara á dansleik,
með því að læðast á sokkunum ofan stiga og
út um kjallarann, sem var lokaður innan
frá. Bótin var, að ekki voru margir dans-
leikir í þá daga og aldrei nema á vetrum.
Snorri var ákaflega aðgætinn í viðskipt-
um, og óþarfa eyðsla þekktist ekki í fari
hans. Hver einasti bútur viðar, sem ég fékk
hjá honum til að smíða úr fyrir sjálfan mig,
var nákvæmlegamældurog skrifaður í reikn-
ing rninn. Og aldrei vék hann mér eyris-
virði.En konan hans gaf mér æði oft flík eða
eitthvað, sem hún vissi, að mér mundi koma
að notum. Einu sinni lét hún sauma jakka
og vesti úr góðu efni og gaf nrér í jólagjöf.
En mikið varð ég undrandi, þegar ég var
að gera upp reikningana við Snorra, er ég
sá, að þessi föt voru færð í reikninginn. Segi
ég þá við Snorra, að ég hafi staðið í þeirri
trú, að þetta hafi verið jólagjöf mín. „Það
getur ekki verið,“ segir Snorri, hugsar sig
þó unr litla stund, stendur síðan upp og fer
inn og segir: „Ja, ég skal spyrja Lovísu."
Þegar hann kemur aftur, er hann nrjög nið-
urlútur og segir við Þorleif: „Það er bezt,
að þú strikir fötin út; það mun liafa átt að
vera gj öf. “ (Tramh.).
Bækur.
Tvær nýjar útgáfur af hinum vinsælu æv-
intýrum H. C. Andersens hafa N. Kv. borizt.
Er önnur þeirra í þrenr bindum, og er út-
gefandinn Guðmundur Gamalíelsson. Sög-
urnar, sem eru í I. og II. bincli eru hinar
sömu og Guðmundur gaf út í 1. útg. árin
1904 og 1908 og nokkrum árum síðar í 2.
útgáfu. Hafði hinn ágæti þýðandi Stcin-
grímur skákl Thorsteinsson þýtt þær. Sög-
urnar í III. bindinu hefur Pétur Sigurðsson
('háskólaritari) þýtt. Þessi nýja útgáfa Guð-
mundar er m jög smekkleg, prýdd mörgum
myndum og bundin í snoturt band. Hina
útgáfuna hefur h.f. Leiftur hafið, og er I.
bindi hennar komið út í þýðingu Björgúlfs
Ólafssonar. Er þetta vönduð útgáfa í stóru
broti, prentuð með stóru letri og með mörg-
um nryndum og bundin í ágætt band.
Andersens ævintýri eru eins og kunnugt
er meðal gimsteina heimsbókmenntanna og
víðfræg um veröld alla, og ein bezta ungl-
ingabók, sem hægt er að fá. En fullorðnir
lesa þau líka sér til ánægju og skennntunar.
Báðar þessar útgáfur Andersens ævintýra
rnunu verða eftirsóttar bækur að verðleik-
um til tækifærisgjafa. — Þ. M. J.
Akurcyri — l’rcntverk Odds Hjömssonar h.f. — 1952