Nýjar kvöldvökur - 01.04.1956, Side 33

N. Kv.
var langur og rennilegur. Þegar hann var
um það bil 30 metra frá Topaz, lögðu ræð-
ararnir upp árarnar og virtust vera á báð-
um áttum. Þeir horfðu forvitnislega á skip-
ið og aðdáun þeirra leyndi sér ekki. Stýri-
maðurinn kallaði til þeirra og bað þá að
koma nær, en þeir hreyfÖu sig ekki. Stýri-
maðurinn horfði með athygli á aðkomu-
mennina. sem allir voru ungir, sýnilega inn-
an við tvítugt. Þeir voru ljósari á hörund
en fólk, sem hann hafði áður hitt á þessum
slóðum. Andlit þeirra voru brún af útiver-
unni, en þó tæplega dekkri en sjómannanná
á skipinu. Maðurinn, sem stóð fram í, virt-
ist verða rólegri, er hann hafði athugað
skipið.
— Er þetta enskt skip? hrópaði hann
hárri, karlmanlegri röddu.
— Hvað er þetta sagði Falger undrandi
og svaraði síðan. — Nei, þetta er amerískt
skip.
Ungu mennirnir litu hver á annan og
töluðu lágt saman.
— Hverjir eruð þið? kallaði Folger.
— Við erum Englendingar.
— Hvar eruÖ þið fæddir?
— Hérna á eynni.
— Hvernig getið þið þá verið Englend-
ingar?
— Af því að faðir okkar er Englending-
ur?
-— Hver er faÖir ykkar?
— Alex.
— Hver er Alex?
-— Þekkið þið ekki Alex?
— Hamingjan góða! Hvernig ættum við
að þekkja hann.
Ungi maðurinn í bátnum horfði alvar-
legur á skipstjórann. Síðan sneri hann sér
að félögum sínum og sagði eitthvað við þá.
Að lokum sagði hann.-— Faðir okkar býð-
ur ykkur velkomna í land, herra.
65
— Komið þið fyrst um borð til okkar.
Þið þurfið ekkert að óttast, sagði Folger
vingjarnlega.
Formaðurinn á bátnum leit á félaga sína,
og eftir nokkurt hik dýfðu þeir árunum í
og reru að skipinu. Báturinn var bundinn
við skipiÖ og ungu mennirnir sveifluÖu sér
íéttilega inn fyrir öldustokkinn. Skipstjór-
inn gekk brosandi til þeirra og heilsaði
þeim.
— Ég er Falger skipstjóri, sagði hann
og rétti þeim sem elztur var höndina, og
þetta er stýrimaður minn, herra Webber.
— Ég heiti Fimmtudagur Október, þessi
er Charles bróðir minn og hinn heitir Jam-
es.
Ungi maÖurinn, sem hafði orð fyrir hin-
um, var full sex fet á hæð, óvenjulega
kraftalega og vel vaxinn, karlmannlegur í
íramgöngu og vingjarnlegur. Þeir voru all-
ir beríættir og berir að ofanverðu, en báru
mittisskvlur, sem náðu niður á hné. Fram-
koma þeirra var eðlileg og blátt áfram, og
þeir sýndu engin merki þess, að þeir væru
hræddir, þó að þeir litu undrandi í kringum
sig.
— Þetta er stórt skip herra, sagði
Fimmtudagur Október, með hátíðlegri
röddu. Viö höfum heyrt talað um svona
skip. en aldrei séð þau áður.
Skipshöfnin á Topaz hópaÖist kringum
gestina og virti þá fyrir sér með engu
minni forvitni en þeir skipið.
-— Við skulum bráðum sýna ykkur allt
á skipinu, sagði skipstjórinn, — en áður
viljum við vita eitthvað um eyna ykkar. Er
lendingarstaður hinum megin á eynni?
-— Aðeins einn. En hann er hættulegur.
Við komum frá flóanum þarna yfirfrá.
Falger horfði í land og hristi höfuðið.
Þarna komust við aldrei að landi. Hafið
þið nóg drykkjarvatn á eynni?
PITCAIRN-EYJAN