Vetrarbrautin - 01.01.1907, Blaðsíða 11

9
syngja allav ljótustu vísurnar, sem hann kunni, fyrir
framan gluggann hjá stdlkunni.
Þarna sjest. !>að! sagði fólkib í þorpinu. Hann
Turiddu hennar Nunzia gömlu hefur ekkert annað að
gera en að slæpast úti á nóttunni og gala eins og
hani!
Loksins hitti hann Lolu, sem var á heimleið úr
pílagrímsför til Madonna di Pericolo, og þó undarlegt
væri, hvorki bliknaði hún nje blánaði, en Ijet eins og
ekkert væri um að vera.
„Sjaldfengin hamingja að sjá þig!“ sagði hann.
„Jeg frjetti, að pú hefðir ekki komið heim fyrri
en núna rjet.t í byrjun mánaðarins."
„Jeg hef frjett annað af Þjer!“ svaraði hann. „Er
það satt, að þú ætlir að giftast. honum Alfio flutn>
ingsmanni?" •
„Ef guð lofar,“ svaraði Lola og ýtti reigingslega
hökunni niður í fallega hálsklútinn sinn.
„Ef guð lofar! — Ætli það sje ekki svo sem
mest undir þjer sjálfri komið*! — Eða heldur þú mái
ske, að það sje guðs vilji, að jeg komi heim úr fjar<
lægð óravegu til þess að hlusta á þessar þokkalegu
sögur af þjer, Lola?“
Yeslings piltunnn! Hann reyndi að bera sig
karlmannlega, en það heyrðist á mæli hans, og skúf<
urinn á húfunni hans dansaði um eyru honum; hún
kenndi nokkurs konar samvizkubits, henni fjell illa að
sjá ólundarsvipinn á honum, en samt gat hún ekki
fengið af sjer að tala hlýlega við hann.
„Á jeg að segja þjer nokkuð, Turiddu?" sagði hún
'loksins. „Jeg verð að reyna að komast til manna!