Vetrarbrautin - 01.01.1907, Blaðsíða 13

11
„Hvers vegna segir þú ekki henni Lolu þetta allt?“
sagði Santa — svo hjet dóttirin.
„Nú er Lola hefðarfiú — hún hefur náð í gulh
fugl!"
„Nú, og jeg á ekki skilið að náíslíkan gullfugl'?“
. „Pú ert margfalt meira virði en Lola. Jeg þekki
einn pilt, sem ekki kærir sig mikið um Lolu og allt
hennar rusl, þegar hann sjer þig. — Lola! hún er
ekki verð þess að leysa skóþvengi þína — það veit sá
sem allt veit!“
„“f’au eru súr!“ sagði refurinn.“
„Segðu heldur: Þau eru sæt, — ijósið mitt,!*
„Fingurna frá skálinni!"
„Ertu hrædd um, að jeg ætli að jeta þig'?“
„Jeg hræðist engann!“
„Nei, jeg veit það! Móðir þín var frá Licodiu og
þú ert stutt í spuna, — ó, jeg gæti jetið þig — með
augunum."
„Jett.u bara, það skaðar mig ekki neitt, en rjettu
mjer fyrst hingað upp umbúðirnar þarna!*
„Allt húsið — ef þú viit, — allt vegna þín!“
Hún kastaði trjeskó á eptir honum til þess að
hann skyidi ekki taka eptir að hún roðnaði, — hún
hjelt á skónum í hendinni og það var mildi, að hún
hitti Turiddu ekki.
„Flýttu þjer, við erurn að binda vínviðarknippi,
við megum ekki eyða tímanum í kjaptæði!“
„Jeg vildi eiga konu eins og þig, Santa, ef jeg
væri ríkur!*
„Jeg ætla ekki að giftast til fjár eins og Lola, en
jeg á heimanmund þegar guð gefur mjer einhverntíma
mann.“