Vetrarbrautin - 01.01.1907, Blaðsíða 8

Heilræði.
Ef einhvern mann þjer andvígan
þú ótiast, gjörðu’ hann fjelausan!
því ef hann býr við basl og þröng
og buga þrek hans lífskjör ströng,
þá þarftu ekki að óttast það,
hann ut þjer boli’ á „hærri stað.“
sjaldan háborð settur við
er sá, sem opt ber tóman kvið.
Og gáfnaljós, hve glatt, sem skín,
án gæfu slokknar fljótt og dvín,
en ,,gæfumaður“ enginn er,
sem ekki guli í vösum ber! —
í heila stað þótt hafir sull
menn heiðra þig, sje pyngjan full! —
Hvert göfugt fræ hins fjevana
í fjöldans akri’ er máttvana,
og segi’ hann beizkan sannleikann,
er sjálfsagt strax að grýta hann
og hrópa’ af gremju gagntekinn:
Hvað getur fjeiaus ræfiliinn!
Eu et hann til þín auðmjúkur
af örbirgð kemur iamaður,
af gnægtum megin-miskunnar
á mannsins lit þú gjörðirnar
og niður við það legg þig lágt
að lofa að taka hann í sátt!
Og manndyggð þinni „mesti prís,“
í munni fólksins þá er vís.
Ghiðm. Quðmundsson.