Vetrarbrautin - 01.01.1907, Blaðsíða 31

29
er saklaus grunabur um svikráð við stjórn vora. —
„Áfram .sveinar!“
Og þegar hann reið brott, leit hann með ánægjusvip
á fögru jarðirnar, auðinn og aldingarðana, sem tilvonandi
tengdafaðir hans átti.
II.
Fangelsið í Yittoria, þar sem ótal beztu ættjarð-
arvinirnir vo.ru inni luktir, var í svo illum og óhollum
stað í borginni, að fangar þeir, sem ekki v#ru þegar
teknir af, dóu venjuiega flestir úr einhverjum sjúkdómi
von bráðar. í þessum þröngva og illa bústað dvöldu
þeir bræðurnir, Antonio og Tómas de Sonza.
Þeir höfðu aður verið auðugir og í áliti miklu þar
í landi, en nú voru allar eigur þeirra gerðar upptækar
og failnar til ríkissjóðsins, en þeir sjálfir dæmdir iil dauða.
*
Fyrir nokkrum dögum hafði þriðja manninum verið
Irætt í klefa þeirra bræðra sökum þrengsla i íangelsinu,
— fanga, sern eins og þeir hafði lagt lif sitt í sölurnar
fyrir frelsi föðurlandsins, — Jose Fernando Gomez hjet
hann, og var gimsteina-smygill, áneðinn æfintýramaður,
sem opt.ar en einu sinni hafði gjört tilraun til þess að
Uýja úr fangeisinu, en ekki tekist það til þessa.
,,það væri fjandi skrítið," sagði hann, „og það væri
mjertil eilífrar skammar þar á ofan, efjeg skyldi ekki
geta gabbað heitnskan fangavörð, — jeg, sem þó hef
opt og einatt vilt sjónar kænum lögregluþjónum g er
auk þess ails ekki hræddur við dauðann, — við ha»n
hef jeg opt staðið augliti til auglítis. En hitt þykir mjer
hábölvað, að verða skotinn eins og hundur af þrælum
stjómarinnar. Jeg hef lifað sem smygill, oftast upp til