Sjómannadagsblaðið - 01.06.1969, Qupperneq 21

Hafmeyju-fyrirsætan 1909.
Litla hafmeyjan við Löngulínu.
Hafmeyju-fyrirsætan 1967.
Ellen Price de Plane, 89 ára, — dönsk
dansmær um aldamótin og fyrirsæta að
hinni víðfrægu „Litlu hafmeyju“ við
Löngulínu i Kaupmannahöfn, dvelur nú
á heimili aldraðs fólks á eyjunni Born-
holm. Arið 1909 dansaði hún sólódans
í konunglega leikhúsinu í Kaupmanna-
höfn í ballett-uppfærslu í „Litla haf-
rneyjan" úr ævintýrum H. C. Andersen.
Myndhöggvarinn Edvard Eriksen varð
svo hrifinn af leiknum, að hann fékk
Ellen sem fyrirsætu að bronse-mynd
sinni, sem nú er ein víðkunnasta
myndastytta hins vestræna heims. —
Ellen Price hefur enn ánægju af því
að ganga niður að ströndinni og horfa
þaðan út á hafið.
þess, að ákveðin uppeldissvæði væru
algerlega friðuð, nema þá kannske
fyrir línu og öngli, en þar utan vildi
hann nýtingu landhelginnar á þann
hátt, áð sem beztum afla væri skilað
með sem minnstum tilkostnaði, án
þess þó að stofninn væri skaðaður.
A því sem hér hefur verið sagt,
má sjá, að áhugamál Sigurjóns voru
mörg, en ég held þó að það sem
honum var hjartfólgnast hafi verið
slysavamamálin. Þar vann hann og
fjölskylda hans frábært starf og var
eiginkona hans t. d. formaður í
Hraunprýði yfir aldarfjórðung.
Sjálfur átti hann sæti um margra
ára skeið í stjóm Fiskakletts, en
þetta eru slysavarnafélögin í Hafn-
arfirði. Mun hann hafa gegnt for-
mennsku í Fiskakletti síðustu miss-
irin í fjarveru yngri sonar síns, sem
stundað hefur nám erlendis. Hann
sat oft þing Slysavarnafélags Islands
og átti sæti í stjóm þess um skeið.
I lokaorðum minningargreinar er
ég ritaði í Morgunblaðið, er Sigur-
jón var borinn til grafar, komst ég
svo að orði:
„Þeim fækkar nú ört gömlu tog-
araskipstjórunum, sem áttu sinn
drjúga þátt í því, að þjóð okkar hef-
ur komizt úr fátækt til bjargálna og
sjálfstæðis. Eg hefi verið með sum-
um þeirra, en kynnzt öðrum. Þetta
þóttu oft harðir karlar og hrjúfir,
enda mótaðir af erfiðu starfi sínu
og ómildri veðráttu Islandsmiða. En
mín viðkynning við þá er sú, að þeir
hafi flestir verið búnir mannkostum,
sem aðeins prýða þá, sem „sjentil-
menn“ kallast. Einn þessara manna
var Sigurjón Einarsson. Hann átti
síðustu stundir þessa lífs með eigin-
konu sinni í glöðum hóp góðra fé-
laga, og hafði nýlokið við að tala
fyrir minni sjómannskonunnar, er
hann hóf sína síðustu siglingu.
Þannig hefur Sigurjóni þótt gott að
kveðja.
Fyrir hönd Sjómannadagsráðs,
vistfólks og starfsfólks á Hrafnistu
flyt ég Sigurjóni Einarssyni hinztu
kveðjur og þakklæti um leið og ég
færi eftirlifandi eiginkonu, börnum
og barnabörnum innilegar samúðar-
kveðjur.11
Hans og allra þeirra, sem ég hefi
hér minnzt, bið ég ykkur að heiðra
með því að rísa úr sætum, um leið
og við sendum öllum eftirlifandi að-
standendum innilegar samúðar-
kveðjur.“
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 7