Sjómannadagsblaðið - 01.06.1969, Blaðsíða 42

Úr þessari 3.900 punda djúp-sjáv,ar robot-kúlu horfði Rieseberg
á og tók myndir af baráttu hákarlsins og risakrabbans.
Kolkrabbinn spýtir frá sér kolsvörtum vökva, þegar hann skynjar
árás hákarlsins.
krabbinn teygir anga sína upp að hvítum kvið hans.
Kolkrabbinn stendur á öllum örmum á botninum,
titrandi af grimmd og hungri. Hann starir upp í yfir-
borðið sem er pískað af löðri sporðasláttar hákarlsins,
og krabbinn sveigir sig í takt við bylgjusveiflurnar sem
berast niður.
Allt í einu tekur hákarlinn á rás niður aftur. En kol-
krabbinn kastar sér upp á móti til þess að mæta árás-
inni. Kjaftur hans titrar eins og fyrr, opnast og lokast.
Einn armur kolkrabbans nær í skrokk hákarlsins, sem
sveigir sig og brýzt um ofsalega og heggur bogamynd-
uðum tönnum sínum í beinlausan fálmarann, sem slett-
ist máttlaust niður. En strax skýtur öðrum fálmara
fram og aðrir teygja sig og fetta, en sá bitni hangir
máttlaus og aðgerðarlaus. Kolkrabbinn verður snögg-
lega rauðbrúnn á lit og spýtir varnarvökva frá sér, svo
umhverfið verður allt svart.
Hákarlinn gerir árás.
28 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Það er eins og myrkrið rugli hákarlinn, og hann
syndir ráðþrota um stund í leit að óvini sínum, sem
hvarf svo snögglega.
En kolkrabbinn hefir látið sig síga niður á sandbotn-
inn og stendur þar nú uppréttur á sjö fálmurum, en sá
áttundi slettist laus. Heiftin í að drepa virðist nú hafa
yfirstigið löngunina í að seðja hungrið, því sýruvellan
úr kjafti skepnunnar hefir nú horfið, við þessa nýju
kennd.
Svarti varnarvökvinn hefir dreifzt í umhverfinu, sem
nú er skollitað.
í yfirborðinu svamlar hákarlinn í ofsabræði, en sting-
ur sér svo niður aftur að nýju í leit að bráð sinni. Eins
og elding smýgur þessi rennilegi skrokkur í átt að hin-
um týnda fjandmanni sínum, — en missir aftur marks!
Kolkrabbinn hefir komið sér fyrir í betri aðstöðu,
og rennir fram einum fálmara og síðan öðrum — en
Snögglega breytist baráttuaðstaðan.