Sjómannadagsblaðið - 01.06.1969, Blaðsíða 49

UTHOFIN
Þsu 40 ár, sem Frank Cassedy hefur
stundað veiðar við Cape May á austur-
strönd Bandaríkjanna, þekktur undir við-
urnefninu „Járnmaður", telur hann afla-
brögðin aldrei hafa verið jafnléleg og nú,
og kennir rússneskum veiðiskipaflotum á
mið - Atlantshaf i um! „Rússarnir stunda
síldveiðar," segir hann, „ekki þorskveiðar,
en þeir henda engu sem þeir ná. Eg hefi
aldrei séð neitt svipað. Það er helzt að
jafna við innrásarflota."
Þúsundir annarra amerískra fiskimanna
kvarta á sama hátt undan vaxandi flota
erlendra stórveiðiskipa. Rússar hafa að
staðaldri um 160 veiðiskip eingöngu við
austurströndina, og þeir eru ekki einu
óboðnu gestirnir. Um 25 stór pólsk veiði-
skip eru á þessum slóðum. Og um 125
japönsk skip veiða við strendur Alaska
Sókn hinna erlendu aðila stafar að nokkru
af þörf þeirra til eigin nota fiskaflans, sem
Bandaríkjunum er ekki eins lífsnauðsyn-
legur, og hefur leitt til þess að þeir hafa
dregizt aftur úr tæknilega séð, og frá því
1954 að vera í 2. sæti með fiskafla heims,
næst á eftir Japan, eru þeir nú í 5. sæti.
Bandaríska landhelgisgæzlan, sem fylg-
ist vel með að landhelgisbrot séu ekki
framin, sá ástæðu til þess að senda eftir-
litsmenn um borð í rússnesk veiðiskip í
vetur, en allt virtist óaðfinnanlegt!
Móðurgleði: Hinn staðbundna rússneska
veiðiflota virðist ekkert skorta í skynsam-
legri skipulagningu. — Stærsta rússneska
„móðurskipið" hefur dekkrými á við með-
alstóran fótboltavöll, og er raunverulega
fljótandi verksmiðja, sem tekur við dag-
legri veiði 20 togveiðiskipa til frystingar.
Það veitir jafnhliða birgðir og olíu til
minni veiðiskipa og hefur útbúnað til bess
að lyfta þeim úr sjó til viðgerða ef á þarf
að halda. „B’.ack sea glory“ hefur fullkom-
inn útbúnað til allrar læknisaðstoðar, jafn-
hliða margþættri frístundaskemmtun og
möguleikum til fótboltaleikja fyrir skips-
hafnir togaranna.
Fréttaritari vikuritsins Time, sem íékk
að fylgjast með landhelgisgæzlumönnum
um borð, skýrir frá því, að um enn fjöl-
breyttara félagslíf sé að ræða. Fréttamað-
urinn, sem sérstaklega veitti athygli að-
laðandi stúlku í dökkri leðurdragt, spurði
hana hvort eiginkonur skipverja væru með
þeim. „Nokkrar,“ svaraði hún, „eru aðeins
vinstúlkur." Rússnesku sjómennirnir tóku
fréttamanninum vel og höfðu gaman af
myndatökum hans og mynduðu sjálfir,
þegar yfirmenn þeirra sáu ekki til, voru
áfjáðir í að skipta hinum þurru sígarettum
sínum fyrir amerískar filter-sígarettur. í
mörgum tilfellum notuðu Rússarnir þum-
alfingur upp-merkið Sovét-kapitalistar. —
Hluti af þessum erlenda afla ratar svo
sína leið inn í Bandaríkin, sem flytja inn
þrjá fjórðu hluta fiskneyzlu sinnar af
ýmsum ástæðum. Þar á meðal lægri launa-
tilkostnaði, ríkisstuðnings í ýmsum mynd-
um, og tæknilega betri fiskveiðiútbúnaði,
geta ýmis erlend skip stundað veiðar
skammt undan landhelgi Bandaríkjanna,
gert þar að aflanum og selt hann á ame-
rískum markaði, allt á hagkvæmara verði
en ameríski fiskimaðurinn getur staðið
undir.
Þetta getur haft afdrifaríkar afleiðingar
í þeim fylkjum Bandaríkjanna, þar sem
fiskiðnaður er meginkjarni framleiðslunn-
ar. í New-England fiskiþorpunum lækkaði
sá hlutur sem féll til fiskimannanna úr
93% í 35% á síðasta 5 ára tímabili. Megin
ástæðuna fyrir þessu mátti rekja til hinna
vel útbúnu hungruðu Sovét-fiskimanna,
sem á árunum 1964—1965 svo að segja út-
rýmdu ýsuaflanum á George-bank mið-
unum í einni leiðangursferð. — í heima-
aldingarði sínum hafa Rússar gengið mjög
óvarlega á styrjustofninn í Kaspiahafi, en
tvöfaldað markaðsverð kaviars á sl. 13
árum. Þeir eru augsýnilega að verða hörð-
ustu fjárplógsmenn úthafanna.
(Úr Time, 18. apríl 1969).
Í^r
Rússnesk fiskveiðiskip fyrir utan North-Carolina. IJkist helzt innrásarflcta.
SJOMANNADAGSBLAÐIÐ 35