Sjómannadagsblaðið - 01.06.1985, Qupperneq 19

Þorvaldur Eyjólfsson.
Skipið lét illa og var farið að fá miklar
ágjafir. Allt í einu reið mikið brot bak-
borðsmegin á skipið og skellti því á
stjómborðshliðina. Stór vatnspottur, sem
stóð á eldavélinni fullur af heitu vatni,
kastaðist yfir slá, sem var til hlífðar og
lenti aftan á Friðfinni. Það vildi honum
til, að höfuðið var ekki komið upp úr
stakknum svo hann slapp við að brennast,
en kastaðist út í þil og hlaut allmikið höf-
uðhögg. Hann flýtti sér í stakkinn og hélt
rakleiðis upp í brú. Jón Högnason skip-
stjóri var í brúnni. Hann hafði hringt á
ferð og ætlaði að snúa skipinu uppí, en
skipið lét ekki að stjórn. Hann hringdi þá
á fulla ferð, og þrátt fyrir það að vélin var
knúin til hins ýtrasta og stýrið hart í borð,
tók það talsverða stund að ná skipinu upp
í. Brotsjórinn hafði skollið á skipið aftan-
vert. Þegar það kastaðist niður á hliðina
hafði hlésjórinn hrifið stjórnborðs björg-
unarbátinn úr sæti, svo og bátsuglurnar og
kastað honum inn að afturmastrinu. Þeg-
ar skipið valt og erfiðaði í sjónum, var
mjög mikil hætta á, að báturinn færi fyrir
borð og drægi þá með sér kaðla og báts-
uglur, sem auðveldlega gátu farið í skrúf-
una og stöðvað hana. Jón Högnason
skipstjóri spurði, hvort þeir treystu sér til
þess að fara aftur eftir og festa bátinn og
ganga svo frá, að ekki yrði tjón af. Frið-
finnur 1. stýrimaður fór aftur á ásamt
Guðmundi Kristjánssyni bátsmanni, og
þrátt fyrir mikinn ís, velting og erfiðar að-
stæður gátu þeir bundið bátinn tryggilega
við afturmast 5. Þeir gengu eins vel frá
þessu og þeim var unnt og hröðuðu sér
síðan fram í brú. Allar tómar tunnur, sem
geymdar voru á bátaþilfari, fóru fyrir
borð og hinar, sem voru fullar og geymdar
í göngum, losnuðu. Geir Jónsson og Jó-
hannes Einarsson fóru aftur eftir með
sleggju til þess að brjóta tunnumar. Þeir
stóðu inni í ganginum og höfðu efri hurð-
ina opna og slógu úr þeim botninn, þegar
þær bárust aftur eftir með sjónum. Um
það leyti var orðið kolalítið í lúkarnum,
og að þessu starfi loknu tóku þeir stór
kolastykki með sér fram í.
Skip framundan
Mennimir á stjórnpalli sáu allt í einu,
hvar skip var fvrir framan þá, heldur á
stjómborða. Skipið lá flatt fyrir og hafði
sjó og veður á stjómborðshlið. Friðfinnur
sagði rórmanninum að leggja á hart í bak
og hringdi á mestu ferð. Gulltoppi sló
undan, og skipið rak fram hjá þeim í
nokkurra feta fjarlægð. Það mátti ekki
miklu muna. Skipið var með vinnuljós á
þilfarinu og skipsmenn á Gulltoppi bjugg-
ust við, að þeir væru að sjóbúa.
Um þetta leyti hafði Sverre Smith loft-
skeytamaður samband við ioftskeyta-
manninn á Leifi heppna. Jón Högnason
fór aftur í loftskeytaklefann, og þeir rædd-
ust við Gísli skipstjóri Oddsson og Jón.
Gísli sagði, að hjá þeim væri veðrið orðið
svo slæmt, að þeir ættu í erfiðleikum með
að verja skipið sjóum.
Gulltoppur sigldi upp hrönnina og
stakkst niður í öldudalinn. Vilhelm vél-
stjóri varð að standa við stjómtæki vélar-
innar og draga af, þegar skrúfan kom upp
úr sjónum og rásaði, en veita síðan ork-
unni inn á vélina, þegar skipið hófst að
framan á ný. Annar vélstjóri var áfram
niðri, þótt vakt hans væri raunverulega
Þorsteinn Árnason, 1. vélstjóri.
Guðmundur Markússon.
lokið, og sama var um kyndarann. í véla-
rúmi þurfti reyndar tvo menn, þar sem
annar þurfti að vera við vélsímann og
stjórntækin, en hinn leit eftir vatnshæð,
smurði og fylgdist með því, sem fram fór.
Sveinn Hallgrímsson háseti stóð við stýr-
ið. Stýrisvél hafði nýlega verið sett í skip-
ið, en þeim þótti ekki taka að nota hana,
og Sveinn stýrði með handstýrinu. Þeir
sáu lítið út vegna byls og særoks, en skipið
erfiðaði í sjónum án þess þó að slá und-
an að ráði. Þeirsáu því ekki heljarbrotsjó,
sem nú óð að skipinu. Þeir vissu það fyrst,
að brotið skall á skipinu, á brúnni braut
alla brúargluggana og fyllti stýrishúsið af
sjó, og um leið féll skipið niður á bak-
borðshliðina. Þegar skipið skall niður,
braut hlésjórinn gluggana hlémegin og
beygði brúarvænginn gjörsamlega inn að
brúarþilinu. Stýrið rásaði, Sveinn Hall-
grímsson hrasaði á það, og það hjó sundur
á honum aðra augabrúnina. Báðiráttavit-
amir, póláttavitinn og sá í brúarþakinu
féllu niðurogbrotnuðu.
Jón Högnason skipstjóri hafði skroppið
niður í íbúð sína og kom nú upp. Stiginn
upp úr skipstjóraíbúðinni var bak-
borðsmegin og nú gekk Jón hann alveg
láréttan upp í stýrishúsið. Hann hand-
fetaði sig að vélsímanum og hringdi á
fulla ferðáfram.
Niðri í vélarúmi og kyndistöð (eða fýr-
plássi) hrötuðu mennimir til, er skipið
fékk áfallið. Nokkrar plötur úr gólfi
kyndistöðvarinnar losnuðu og féllu út í
síðu og sjór, sem var í botninum fór með
boðaföllum um kyndistöð og vélarúm.
Vilhelm svaraði vélsímanum og setti á
ferð, en skipið hallaðist, og vélin tapaði
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 19