Sjómannadagsblaðið - 01.06.1985, Síða 27

Eggert Þorfinnsson,
skipstjóri á Hilmi Sli 171
Sagt er að sumir menn beri í fasi
sínu atvinnu sína og lífsverk, og er
þessa ósjaldan getið. Til að mynda
segir dr. Sigurður Nordal einhvers-
staðar, að Jóhann Sigurjónsson hefði
verið listamannslcgur útiits, að hann
hefði líklega ekki getað orðið neitt
annað en skáld.
Hins er þó að geta að atvinna hefur
án efa sést meira á mönnum fyrr á
tímum en nú, það er að segja á þeirri
tíð er lífið skiptist í erfiðisvinnu og
aðra vinnu, og þá hefur auðveldlega
mátt greina innisetumenn frá há-
karlaformönnum, svo dæmi séu
nefnd. Ekki veit ég hinsvegar hvers
vegna mér þótti Eggert Þorfinnsson,
skipstjóri á Hilmi vera hinn dæmi-
gerði nútíðarsjómaður í útliti og
framgöngu: Hávaxinn, yfirvegaður
maður, sem bar hlédrægni afla-
mannsins í fasi sínu. Og svo var það
ef til vill hitt, að hann stýrði þekktum
og fengsælum skipum,og hafði gjört
það lengi.
En hvað um það, þegar hér á blað-
inu var ákveðið að hafa viðtal við
Eggert Þorfinnsson, skipstjóri, ásamt Kristínu Ólafsdóttur, konu sinni og son-
unum tveim, Þorfinni Pétri og Sigurði Jónasi.
Þegar síldin var íarin
írá Rauíinni
skipstjóra á loðnuskipi, varð Eggert
fyrir valinu og við hittum hann að
máli í nýbyggðu húsi hans í austan-
verðum Laugarási í vor að lokinni
vertíð á loðnu.
Ég veit ekki hvað ég ætti svosum að
segja af sjálfum mér, segir Eggert er
við inntum hann eftir uppruna og sjó-
mennskuferli. Ég fæddist norður á
Raufarhöfn í byrjun árs, árið 1936.
Faðir minn hét Þorfinnur Jónsson og
var formaður þar, en hann lést árið
1967, en móðir mín Sumarlín Gests-
dóttir er hinsvegar enn á lífi. Ég hygg
að það hafi svona komið af sjálfu sér
að ég varð sjómaður og eins systkini
mín, en við vorum fimm talsins, en
Pétur, stýrimaður, bróðir okkar fórst
með Stuðlaberginu út af Stafnesi, en
var ekki um
annað að gera en
að íara suður...
hin hafa verið á sjó, þar á meðal systir
okkar, Bergljót, sem nú er kokkur á
Sandeynni. Hún hefur verið mikið á
sjó, meðal annars verið kokkur hjá
mér í mörg ár.
Þegar ég var að alast upp þá var
Raufarhöfn mikill síldarbær, eins
og flestir vita. Raufarhöfn er að vísu
ofurlítið eldri en síldin, því þar var
komin verslun og ofurlítið þéttbýli á
fyrri hluta seinustu aldar, og staður-
inn þótti álitlegur kostur, þegar hafist
var handa um mikinn síldarútveg
hér við land eftir stríðið. Áður var
þama aðallega smáskipaútgerð, því
þótt höfnin sé góð var innsiglingin
grunn. Fiskimið eru góð á Þistilfirði
og þangað sóttu menn á sumrin víða
að, meira að segja Norðmenn og Fær-
eyingar.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 27