Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Page 40

38
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ÞJÓÐLAUS RÆÐISMAÐUR
Hér er Jón Olgeirsson nýkvæntur að skoða dóttur sína, en hún gæti verið um tvítugt nú.
Jón Olgeirsson, ræðismann ís-
lands í Grímsbæ þarf náttúr-
lega ekki að kynna rækilega
fyrir íslenzkum lesendum, að
minnsta kosti ekki fyrir íslenzkum
sjómönnum.
Jón og faðir hans Þórarinn Ol-
geirsson eru kynntir svo í bók Char-
les Ekberg, „Grimsby Fish 1984“ í
texta undir myndum af þeim feðg-
um:
„Þórarinn Olgeirsson, ræðismað-
ur íslands, (f. 1882, d. 1969), sem hóf
feril sinn sem íslenzkur skipstjóri og
var forstjóri í hinu valdamikla Rino-
via-fyrirtæki og hann var jafnframt
umboðsmaður íslenzkra skipa.
Sonur hans, Jón, sem nýtur álíka
almennrar virðingar hefur verið út-
nefndur vararæðismaður íslands,
aðeins 26 ára gamall“.
Jón varð 1975 aðalræðismaður ís-
lands í Grímsbæ og umboðsmaður
íslenzkra skipa þar. Eins og fram
kemur hér í viðtalinu á eftir reyndi á
„diplomatiska“ hæfileika Jóns í
tveimur þorskastríðunum síðustu.
Okkur íslendingum þótti hann halda
vel á spilunum í erfiðri og hættulegri
aðstöðu. Hann lét ekki okkar hlut. í
þessu stutta viðtali rekur Jón lítillepa
starfsferil sinn, sem tengdur er Is-
landi frá barnæsku hans. Honum
sagðist svo:
„Eg var alinn upp í tengslum við
íslenzka útgerð og fiskverzlun, og ég
fór að hjálpa föður mínum undireins
og ég hafði aldurinn til, eða orðinn
skrifandi og gat svarað í síma. Það er
að segja þegar maður var heima. Ég
var í heimavistarskóla átta mánuði á
ári. I þá daga voru engin telexskeyti
eða telefax og ég fór snemma að taka
niður skeyti fyrir pabba, skeytin
komu í gegnum síma og ég var látinn
taka þetta allt saman niður. Þannig
að ég kynntist starfi pabba anzi ung-
ur að árum.
Ég fór fyrst á sjó þegar ég var á
sjötta ári. Þá treysti mamma honum
Markúsi Guðmundssyni fyrir mér í
siglingu heim til Islands til að dvelja í
Reykjavík yfir páska. Mín fyrsta
fulla sjóferð til fiskveiða var hins veg-
ar á Andanesinu, togaranum hans
Páls Aðalsteinssonar. Það var sum-
arið 1954, þriggja vikna túr á ís-
landsmið. Það var mjög gaman. Upp
frá þessu fór ég eiginlega á hverju
sumri í slíkan túr í sumarfríi, sem
ekki er nema tveir mánuðir að sumr-
inu í enskum skólum. Já ég kunni vel
við mig á togurunum: það eina sem
mér líkaði ekki var lyktin í lifrar-
bræðsluhúsinu.
Andanesið var nýtt skip og Páll var
maður mikið fyrir nýjungar. Hann
var fyrsti maður í breska fiskiflotan-
um, sem bjó skip sitt radar, gíró-
kompás, sjálfstýringu og kælingu í
lest. A öllum þessum sviðum var
hann fyrsti maður, það má bóka það.
— Jú, jú, það var góðurvinskapur
með okkur Páli, en hann dó
snemma, við náðum ekki að starfa
saman nema í tvö ár, en hann var nær
því að vera mér sem annað foreldri
mitt.
Eftir bílslysið sem faðir minn lenti
í, var hann hálfpartinn út úr heimin-
um, þó hann væri líkamlega hress.
Hann var með Parkinsonsveiki, og
hún fór ört versnandi eftir bílslysið.
Þá jókst náttúrlega þátttaka mín í
umsvifum föður míns, en hann hafði
margt á prjónunum og mörgu að
sinna.