Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Síða 87

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
85

ffm-curv')
icudc
cuQ u.ioiivv
d-jcL.no J^cj
-fa,. ruc. ■ TcL j tUv. ÝáMi*. Z7?\ui nn úo\
JVÁ i 001
i'ia oo n. yln.: (bnd>ólL Ýdfucruói'ívf'in. ld.\o» !
sr^f. 1 (o. oo ft i 9 0 0 i
/ l. . I K $0 j i ; _ n i ■ 2 00 i : j 1
- 3. ; 33 0C i u. ■ \/lo- 06 j ;
- (f. -• %J.JL 1 u $0 1 . r - U. "* • i/Jí o* JomjCeúJi. i u oú i i j i
- ó. \'n. zr • 1 ! ■ ■ - li. iii í. Ú0>
- á>. rr«I lí'.co - íi. - '■ tyonv.*- ( )ntb ‘UúcfiJoÓ) f)d t>0 1 ! :
l r: ®J.QV. ff.\00 i : - l¥. ! ■ í 00 ! í i j i
- i. n ; j ; - 24. /) < f i: i h 0 6 | i í !
- q. ~ ' /OWlcJU. h to - \ L h i i
fó. /íJnvhrC h Ho ; : •' - n ~ • 'ýumMvv! Aj) öo ; ; ;
U i rt cú Qti>. /ctiL owJoi í :::i : i Á 0O
n. V u ?>' : : 1 , ; 'fSo. 0O
h • : n co • ’ I • ! . /1 k
- !f/. “* t, X ÁH lo - 24. cAn: Tu /jowÁ. A 9j- vUl ( %mUí) 60
— - /V *•' /'biM. n. <0 ' ' j ; )■ OrrvÁiLw. .J/cutdd&uL 1 ■ j 5ffl í 1
- /A. H n ! : i JaúvJJÍ. ((pVAJ) UU Xl : > ! í rr ! 1
J , /vv. ! . W 2o ún 00 > ■ nu V'i h
i j ■i | ; i! h r . ?// ntA V ■ 1 ' . 4 !il Ijj 3*
Reikningar fyrsta Sjómannadagsins 4. júní 1939. Þetta er Kreppureikningur til að minna á Týnda ísland.
viljað synda í köldum sjó á Sjó-
mannadaginn, ekki haft heilsu til að
róa kílómeters vegalengd í skorpu,
og ekki atorku til að mæta á sunnu-
deginum í hópgönguna, og ekki fær-
ir um að leika knattspyrnu. Jónas
skýrir ástæðuna réttilega með
breyttu úthaldi en það kom sitthvað
fleira til.
Maður eins og Egill Jóhannsson,
alinn upp á árabátum, skútum og
fyrstu togurunum og sjálfur hið
mesta karlmenni á yngri árum, hefur
náttúrlega fundið fyrir því, að íslenzk
sjómannastétt eftirstríðsáranna, var
ekki jöfn að harðfengi og líka-
msþreki og hans sjómannskynslóð,
og þetta er líkt og um þjóðina alla,
nema henni hrakað meira en sjó-
mannastéttum.
Það segir sig sjálft, að þegar átaka-
vinna með handafli minnkaði með
aukinni véltækni, þá myndi skrokk-
styrkleiki manna almennt minnka,
og einnig að bættur aðbúnaður svo
sem upphituð hús og lúkarar til sjós,
drægi úr harðfengi manna, frá því
sem áður var að róa á opnum bátum,
en það voru nógar kempur á Akur-
eyri til að synda í höfninni og róa
kílómetrann og mæta í hópgönguna á
sunnudagsmorgni. Ég man að nefna
af Akureyrar-sjómönnum, menn
eins og Pál Pálsson, Jónas Þorsteins-
son, Magnús Lórenzon, Baldvin og
Vilhelm Þorsteinssyni og Alfreð
Finnbogason, og sjálfsagt margir
fleiri, þótt ég muni þessa bezt og viti
þá ekki hafa veigrað sér við að synda
spölkorn í köldum sjó, heldur voru
hinir mestu garpar, og höfðu sýnt
það, að þeir hikuðu ekki við að
stinga sér í kaldan sjó við verri að-
stæður en að synda í höfninni á Sjó-
mannadaginn, flestir bjargað mönn-
um á hafi úti í foráttu sjógangi. Það
hafa trúlega engir menn verið betur
búnir að sundmönnum um tíðina en
Akureyringa. Sundmennt var þarna
almennt mikil allt frá dögum Lárusar
Rist.
Að því er lítur að róðri, Þá var
náttúrlega heilsa sjómanna næg til að
róa þennan spöl, en þeir kunnu al-
mennt ekki orðið að róa, en það voru
yfirleitt ungir menn í skipshöfnum
sem reru. Þegar kom fram á sjötta
áratuginn, höfðu fæstir ungra sjó-
manna nokkru sinni snert á ári.
Menn höfðu þá náttúrlega lítið sem
ekkert róið árabátum, og stéttin
týndi með öllu niður að róa, þegar
vélar komu í nótabáta uppúr 1937, og
næstu ár almennt. Það var þrælaróð-
ur, ekki sízt á útborða, að róa út
nætur, þegar kastað var á sfld. Til að
geta tekið þátt, svo vel væri, í kapp-
róðri, hefðu sjómenn eftirstríðsár-
anna, orðið að fá tíma til að æfa sig,
en því var ekki að heilsa og sama
gildir um knattspyrnuna og er þá
komið að því að ræða hinar ýmsu
orsakir þess, að þátttaka sjómanna
fór minnkandi í Sjómannadagshald-
inu, og íþróttum dagsins. Keppni í
þessum greinum var alvöru keppni,
ekki spaugkeppni og sjómenn settu
metnað sinn í að vinna einkum róð-
urinn og þeir gátu ekki sýnt stéttinni
til sóma nema æfa sig.
Eftir síðari heimsstyrjöld tók út-
haldstími fiskiflotans stórlega að
aukast eins og Jónas bendir á. Út-
hald varð almennt allt árið hjá flotan-